Νοέμβριος 2007, Μαδρίτη.
Ιδέα εμπνευσμένη από την ιστορία των γονιών του συγγραφέα. Ο Marques μπλέκει τον έρωτα με την πίστη, την εμμονή με τη διάρκεια στο χρόνο, την προσδοκία στο διηνεκές. Μια ζωή, μέχρι τα γηρατειά περιμένοντας ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα. Το βιβλίο παγίδα, όπως λέει ο ίδιος, που εύκολα πέφτεις μέσα, όπως στον έρωτα. Είχα ταυτιστεί με τον ήρωα και μάλιστα στο blog υπέγραφα Florentino μέχρι πέρσι. Το συμπέρασμα που έβγαλα απ' το βιβλίο είναι- κάπου πρέπει να το λέει- πως δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο απ' το να συμβιώσεις μ' έναν άνθρωπο για όλη σου τη ζωή. Μαθαίνεις, με υπομονή, να αντιστέκεσαι στη λύπη του έρωτα που όλο και λιγοστεύει. Με πάρα πολύ τύχη μπορεί να γίνει αγάπη, η βαθειά των μεγάλων που πέρασαν δυο ζωές μαζί (κι ας τον/την είχε απατήσει εκείνη την νύχτα, κι ας τον/την μείωνε κάποτε, τώρα πια μήπως έχουν σημασία;). Έρωτας χωρίς ανταπόκριση, έρωτας σαν χολέρα, βαριά αρρώστια, σε μια Καραϊβική να ριμάζεται, κι όμως έρωτας. Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη;
Αύγουστος 2008, Λάρισα.
Σε δανειστική βιβλιοθηκή. Ούτε ήξερα τι έψαχνα. Θησαυρός. Ο Καραγάτσης γράφει το έπος του, αφήνει την καλπάζουσα φαντασία του να σε πάει μακριά, Τάμπερε, Φινλανδία. Μεγάλη μορφή. Ο Μ. Καραγάτσης κι ο Β. Κ. Γιούγκερμαν. Σε κερδίζει η αστείρευτη φαντασία, ο ρεαλισμός και το ελαφρώς φιλοσοφημένο 'η μοίρα των ανθρώπων είναι ο θάνατος'. Αυτή η μοίρα και ο θάνατος κάνει το Γιούγκερμαν να σκεφτεί, να φιλοσοφήσει και να ωριμάσει, να περάσει, ξαφνικά και γι' αυτό επίπονα, το όριο μιας ζωής ασύνειδης, σαν παιδιού, για να ενηλικιωθεί, ν' αναλάβει ευθύνες και να δει στη θάλασσα του Πειραιά το νόημα της ύπαρξης του. Ο Μ. Καραγάτσης ολοκληρώνει το μυθιστόρημα του σκοτώνοντας (από φυσικά αίτια) τον ήρωα του. Όπως λέει κι ένας φίλος, αυτό που απογειώνει το βιβλίο είναι τα Στερνά του Γιούγκερμαν (γράφτηκαν μετά από χρόνια), μια τρελλή πορεία όπου ο γερολύκος Γιούγκερμαν σαν άλλος Οδυσσέας γυρίζει σπίτι του.
Νοέμβριος 2009, φαντάρος
Ο πολιτισμένος Στιγκ Λάρσον
Πως είναι μια πολιτισμένη Σουηδία; Μάλλον όχι όπως όλοι φανταζόμαστε. Ο Λάρσον στα τρία βιβλία που πρόλαβε να γράψει (πέθανε πρόωρα) καταγγέλει. Καταπιάνεται με όλα τα sos θέματα των πανελληνίων εξετάσεων: ρατσισμός, σεξισμός, τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ, περιθωριακοί, πρόσφυγες, διαφθορά και άλλα πολλά.
Όταν ο Στιγκ έπλασε τη Λίσμπετ
Τέτοια ηρωίδα δεν έχει ξαναδιαβαστεί στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ψυχωσική σύμφωνα με τους ειδικούς, ευφυέστατη σύμφωνα με τους συνεργάτες της, αστέρι στους υπολογιστές, επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο φωνάζουν οι ειδικοί, άτομο με βαθειά ηθική λένε οι φίλοι. Ο Λάρσον δείχνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν και τελικά καταπιέζουν το διαφορετικό.
Αστυνομικό μυθιστόρημα
Περιμένοντας το τρίτο βιβλίο στα Ελληνικά ελπίζω σε κάτι αντάξιο των άλλων δύο. Στο δεύτερο ο Λάρσον εκφράζεται πιο άνετα, χειρίζεται τη γλώσσα πιο δεξιοτεχνικά αν και το δεύτερο στερεί σε πλοκή και πρωτοτυπία σε σχέση με το πρώτο. Εγκλήματα πάσης φύσεως- οικονομικά, πολιτικά, σεξουαλικά- φτιάχνουν το μύθο, ένα ατέλειωτο κυνήγι την πλοκή, μια ερωτική ιστορία τις λεπτομέρειες και το αναμενόμενο happy end την τρόπον τινά κάθαρση.
Καραγάτσης και Λάρσον πεθάναν πρόωρα, 52 και 50 αντίστοιχα, ο δε Marques, ο νομπελίστας παππούς με τις ιστορίες, είναι 81. Μακάρι να φτάσει στην ηλικία και των δυο μαζί!
Καλή χρονιά!
