tag:blogger.com,1999:blog-89510375219284577422024-03-14T11:08:21.144+01:00Απορ(ρο)ιες- The Side effects of WonderingI really don´t know what this blog is for. Just my need to communicate, I guess. And what is it about? You may just have a look and you´ll find out. Yes, of course, you may participate as well. Be my guest!Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.comBlogger78125tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-45613838663649476402010-05-20T19:27:00.009+02:002010-06-06T02:55:44.269+02:00Τί έκανες στο στρατό, Θανάση;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/TArpxa5zAnI/AAAAAAAAAS8/Qp1H6Jova6k/s1600/stratos1105.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 288px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/TArpxa5zAnI/AAAAAAAAAS8/Qp1H6Jova6k/s400/stratos1105.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479448931894231666" /></a><br /><br /><br /><br /><br />Ποιον στρατό, δεν ξέρω, εγώ διάβαζα. (αστειάκι παραπομπής σε Χριστόδουλο όταν ρωτήθηκε τι έκανε κατά τη δικτατορία). Όντως διάβασα πολύ, 22 βιβλία, μα πιο περήφανος είμαι που κατάφερα να κολλήσω και σε άλλους το μικρόβιο, είναι πολύ μεγάλο πράγμα να κάνεις ένα παιδί 20 χρονών να αφήσει για λίγο το PSP και να πιάσει ένα βιβλίο. Αυτά με το διάβασμα. Έκανα πολλούς φίλους, και 3-4 πολύ καλούς μάλιστα. Γενικά πέρασα καλά, καλή θέση, το νησί μακριά και μάλλον γι' αυτό πιo χαλαρά. Φυσικά υπήρχαν και οι παραλογισμοί (συνεχείς και από ένα σημείο και μετά 'αποδεκτοί'), η καθημερινή τρέλλα, η κούραση, το σκούπισμα (πρβλ. φώτο), οι τουαλέτες και πολλά πολλά άλλα που απ' την απόλυση και μετά φαίνονται τόσο μακρινά. <br /><br />Γενικά, δεν ξέρω τι πρέπει να πω, τώρα που τέλειωσα με το στρατό, τώρα που θεωρητικά θα' πρεπε να 'μαι χαρούμενος-όχι πως δεν είμαι-, δεν ξέρω. Αν η ωριμότητα έρχεται μετά το μπέρδεμα, μάλλον είμαι σε καλό δρόμο, στον σωστό δεν ξέρω αν είμαι. Πόση υπομονή, για να 'ρθει η μέρα της ανταλλαγής των ταυτοτήτων, τώρα πια άνεργος, πλήν ενεργός πολίτης. Να ένα μεγάλο θέμα. Ο ενεργός πολίτης, ποιος είναι και πώς μπορεί κάποιος να γίνει. (Ξανά) δεν ξέρω.<br /><br />Γύρισα στην Ελλάδα μετά από 3 χρόνια απουσίας, και φέτος την έβγαλα σ' ένα νησάκι ελληνικό, μα πολύ μακριά απ' την Ελλάδα, μακριά από ενημέρωση (καθότι μόνο MAD στην Tv, και μάλιστα MAD Greekz), στρατιωτική καθημερινότητα. Η κυβέρνηση άλλαξε, η χώρα πτώχευσε, 3 άνθρωποι κι ένα μωρό αγέννητο δολοφονήθηκαν. Κρίση. Ακούω καθημερινά τόσα, ο κόσμος είναι μπερδεμένος, χαμένος, κάποιοι συνεχίζουν να κοιτάν πως να σώσουν εαυτούς, άλλοι δείχνουν να ξυπνάν, άλλοι γίνονται δεξιότεροι, άλλοι ελπίζουν σε μια επανάσταση, κι εγώ όσο πιο πολλά ακούω τόσο περισσότερο μπερδεύομαι. Ο καθένας τον αγώνα του.<br /><br /><br />Στον μικρόκοσμο μου, κάτι πρέπει να κάνω. Νομίζω, τώρα πια, πρέπει να χτίσω. Οι βάσεις έχουν μπει, τα θεμέλια γερά (σε σεισμογενή, όμως, ζώνη η ψυχή μας), ώρα να χτίσω. Δουλειά, αυτοκίνητο, σπίτι, αργότερα, οικογένεια. Μια καθημερινότητα (δεν λέω ρουτίνα) που ψάχνω καιρό. Τα τελευταία χρόνια ήμουν με μια βαλίτσα στο χέρι, λεωφορεία, τρένα, αεροπλάνα, σπουδές, ταξίδια, όλα μακριά απ' το σπίτι που μεγάλωσα. <span style="font-style:italic;">Μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.</span> Επιστροφή τώρα, όχι δεν γύρισα στην Ιθάκη μου, παρά τα σχεδόν 10 χρόνια μακριά απ' το σπίτι μου, το ταξίδι είναι πάντα παρόν, μέχρι την τελευταία ανάσα. Αν και το χτίσιμο αυτό έχει τον φόβο μήπως σιγά σιγά πέσω στην παγίδα των τειχών <span style="font-style:italic;">ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω</span>.<br /><br /><br />Στρατός τέλος, συνεχίζουμε...Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-24680902321607892532010-02-05T00:49:00.004+01:002010-02-22T22:46:12.246+01:00Την παλεύω;<span style="font-style: italic;">Χαίρομαι</span><br /><br /><br />που βρίσκω ανθρώπους που κινούμαστε στα ίδια μήκη κύματος.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ενθουσιάζομαι</span><br /><br /><br />όταν κάθε μήνα φτάνει στα χέρια μου ολόφρεσκο The Athens Review of Books.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Φοβάμαι </span><br /><br /><br />την επαναπροσαρμογή στη μετά στρατό εποχή.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Αντέχω </span><br /><br /><br />να υπομένω, να κρατιέμαι απ' το τίποτα για το όλα.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Λύπαμαι</span><br /><br /><br />τους ανθρώπους που ελλείψει παιδείας κάνουν κακό στους άλλους.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Θέλω </span><br /><br /><br />επειγόντως άδεια.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ακούω, διαβάζω, βλέπω</span><br /><br /><br />Παπακωνσταντίνου, Χωμενίδη, Six feet under.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Μαθαίνω </span><br /><br /><br />να κρίνω αντικειμενικά, δίκαια, λογικά.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Παίζω</span><br /><br /><br />νησόπολη και ciudadelas.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Θυμάμαι</span><br /><br /><br />τη ζωή εκεί έξω.<br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Σκέφτομαι</span><br /><br /><br />άρα συνεχίζω.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-7821283630985866852010-02-01T22:54:00.010+01:002010-02-05T00:47:35.792+01:00A bit of Romance and... Justice<span><span>Όταν την πρωτοείδε, δηλαδή δεν την είδε τυφλός γαρ, ένιωσε, απ' την αύρα της, πως αυτή ήταν. Εκείνη που 'χε στο μυαλό του για γυναίκα, απ' ό, τι είχε ακούσει, καθότι εκ γενετής τυφλός, κι ό, τι είχε κατάφερει να πλάσει στο μυαλό του, τυφλές εικόνες με γκρίζο φόντο, μα με μια πολύ καλή αίσθηση ακοής, αφής και μυρωδιάς, η φωνή της, το άγγιγμα στα χέρια της, εκείνο το δέρμα, τα πάντα υγρά της μάτια, όλα γλυκά και αρμονικά να δένουν με την εικόνα της γυναίκας των ονείρων του, όνειρα δεν έβλεπε, τουλάχιστον δεν τα θυμόταν.<br /></span></span><span style="font-style: italic;"><span><br /></span></span><span><span>Πρώτο ραντεβού, δεύτερο, τρίτο κι εκείνη εκεί, μαζί του. Σύντομα ήρθε κι ο γάμος, ήσανε πολύ ευτυχισμένοι. Ζήσανε τον έγγαμο βίο τόσο μαζί και τόσο δυνατά αγαπημένοι που σε βαθειά γηρατειά ο θάνατος τους βρήκε μαζί στο κρεβάτι, της έπιανε το χέρι τόσο σφιχτά και μόλις ένιωσε ότι πια είχε φύγει, της έκλεισε τα μάτια, έψαξε με τα χείλη του τα δικά της και με τη σειρά του ξεψύχησε.<br /></span></span><br /><span>Εκείνη, η πάντα άσχημη, από παιδί, με το που πάτησε το πόδι της στο σχολείο τα παιδιά γελούσαν πίσω απ' την πλάτη της, δεν την παίζανε, της φορτώσαν και παρατσούκλια, ασχημόπαπο λόγω της ιδιόμορφης κίνησης της όταν περπατούσε, και στραβοκάνα, και μάγισσα λόγω μεγάλης μύτης. Το σχολείο εφιάλτης, φίλοι πουθενά, στην εφηβεία μόνη κι έρημη- και παρά την αδιάλειπτη αγάπη των γονιών- σχεδόν έπεσε σε κατάθλιψη. "Είναι άδικο", σκεφτόταν "έχω τόσα να δώσω." Δεν ζητούσε εκδίκηση, να την αφήσουν σε ησυχία ήθελε και να πατήσει στα πόδια της. Ήξερε πως κάποτε θα' ταν ευτυχισμένη, το προαισθανόταν και δεν έχασε ποτέ το κουράγιο της.<br /></span><br /><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ποιος ξεγέλασε ποιον;<br />Ποιος κέρδισε, ποιος έχασε;<br />Τι θα γινόταν αν ήταν ο ένας ή κι οι δύο αλλιώς;<br /><br /><br />Ανούσια, βλακώδη ερωτήματα.<br /><br /><br />Τι σημασία έχει το παρασκήνιο ή τα υποθετικά σενάρια του μη πραγματικού;<br /><br /></span><span style="font-style: italic;"><br /></span>Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-41235555780988985002010-01-07T01:29:00.006+01:002010-01-27T01:54:04.683+01:00Οι αλήθειες πλέον1. Μαθαίνω απ' τα λάθη μου αφού τα κάνω 2, 3, 5 φορές.<br /><br />2. Όταν λέω ότι είμαι αισιόδοξος και πως όλα θα παν καλά το πιστεύω και συνήθως πάνε καλά και λέω τι ωραία, σκέφτομαι όμως πως όλα είναι θέμα πιθανοτήτων και μέχρι τώρα στάθηκα απλώς τυχερός.<br /><br />3. Όταν κάνω κακές σκέψεις για κάποιον, θέλω εκδίκηση ή γενικά καταριέμαι, συσστρατεύω παράλληλα όλους τους μηχανισμούς άμυνας για να διώξω τις ενοχές ωστέ να βρω πάλι την ηθική μου ισορροπία.<br /><br />4. Όταν γίνεται κάτι σκέφτομαι πρώτα μήπως εγώ φταίω για κάτι και μετά σκέφτομαι αυτό που έγινε.<br /><br />5. Πόσο γελοίο είναι το θέαμα τριών κυρίων να συζητάνε για πολιτικά, να φαίνεται στο βλέμμα τους η αυταρέσκεια τους, στα λόγια τους ο ανύπαρκτος σεβασμός στους συνομιλητές, και φυσικά, το χειρότερο, να νομίζει ο καθένας ότι είναι πιο έξυπνος απ' τους άλλους δύο. Είναι φορές που μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση τους. Ελπίζω σε βελτίωση.<br /><br />6. Όταν θυμάμαι τα φοιτητικά μου χρόνια η λέξη ευτυχία μου γίνεται πιο προσιτή (ή λιγότερο απρόσιτη, αν προτιμάτε).<br /><br />7. Η λαϊκή μουσική, μπουζούκι κλπ με χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά.<br /><br />8. Τα ταξίδια είναι το γόνιμο παρελθόν στον κήπο της αυλής μας.<br /><br />9. Ένα καλό κρασί, καλή μουσική και φυσικά εκείνη. Το τέλειο.<br /><br />10. Το παράπονο του Ελύτη μπορεί να διαβαστεί κι αντίστροφα.<br /><br />Ποιες είναι οι αλήθειες σας αυτή την περίοδο;Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-18124525092868425992009-11-24T03:14:00.011+01:002010-01-07T01:26:33.696+01:00Μικρά λόγια, μεγάλα έργαΣτο προηγούμενο post έγραφα για 3 αστέρες, εδώ γράφω για 3 βιβλία-αστέρια.<br /><br /><span style="font-style:italic;">Νοέμβριος 2007, Μαδρίτη.<span style="font-weight:bold;"></span></span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtCCsUzMWI/AAAAAAAAAS0/HwOrMdSO3PQ/s1600/lovecholera.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 257px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtCCsUzMWI/AAAAAAAAAS0/HwOrMdSO3PQ/s400/lovecholera.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407488391613985122" /></a><br /><br /><br />Ιδέα εμπνευσμένη από την ιστορία των γονιών του συγγραφέα. Ο Marques μπλέκει τον έρωτα με την πίστη, την εμμονή με τη διάρκεια στο χρόνο, την προσδοκία στο διηνεκές. Μια ζωή, μέχρι τα γηρατειά περιμένοντας ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα. Το βιβλίο παγίδα, όπως λέει ο ίδιος, που εύκολα πέφτεις μέσα, όπως στον έρωτα. Είχα ταυτιστεί με τον ήρωα και μάλιστα στο blog υπέγραφα Florentino μέχρι πέρσι. Το συμπέρασμα που έβγαλα απ' το βιβλίο είναι- κάπου πρέπει να το λέει- πως δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο απ' το να συμβιώσεις μ' έναν άνθρωπο για όλη σου τη ζωή. Μαθαίνεις, με υπομονή, να αντιστέκεσαι στη λύπη του έρωτα που όλο και λιγοστεύει. Με πάρα πολύ τύχη μπορεί να γίνει αγάπη, η βαθειά των μεγάλων που πέρασαν δυο ζωές μαζί (κι ας τον/την είχε απατήσει εκείνη την νύχτα, κι ας τον/την μείωνε κάποτε, τώρα πια μήπως έχουν σημασία;). Έρωτας χωρίς ανταπόκριση, έρωτας σαν χολέρα, βαριά αρρώστια, σε μια Καραϊβική να ριμάζεται, κι όμως έρωτας. Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη;<br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-weight:bold;">Αύγουστος 2008, Λάρισα.<span style="font-style:italic;"></span></span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtB9GgpScI/AAAAAAAAASs/QW0hh3a5XVU/s1600/giougerman.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 310px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtB9GgpScI/AAAAAAAAASs/QW0hh3a5XVU/s400/giougerman.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407488295563774402" /></a><br /><br /><br /><br />Σε δανειστική βιβλιοθηκή. Ούτε ήξερα τι έψαχνα. Θησαυρός. Ο Καραγάτσης γράφει το έπος του, αφήνει την καλπάζουσα φαντασία του να σε πάει μακριά, Τάμπερε, Φινλανδία. Μεγάλη μορφή. Ο Μ. Καραγάτσης κι ο Β. Κ. Γιούγκερμαν. Σε κερδίζει η αστείρευτη φαντασία, ο ρεαλισμός και το ελαφρώς φιλοσοφημένο 'η μοίρα των ανθρώπων είναι ο θάνατος'. Αυτή η μοίρα και ο θάνατος κάνει το Γιούγκερμαν να σκεφτεί, να φιλοσοφήσει και να ωριμάσει, να περάσει, ξαφνικά και γι' αυτό επίπονα, το όριο μιας ζωής ασύνειδης, σαν παιδιού, για να ενηλικιωθεί, ν' αναλάβει ευθύνες και να δει στη θάλασσα του Πειραιά το νόημα της ύπαρξης του. Ο Μ. Καραγάτσης ολοκληρώνει το μυθιστόρημα του σκοτώνοντας (από φυσικά αίτια) τον ήρωα του. Όπως λέει κι ένας φίλος, αυτό που απογειώνει το βιβλίο είναι τα Στερνά του Γιούγκερμαν (γράφτηκαν μετά από χρόνια), μια τρελλή πορεία όπου ο γερολύκος Γιούγκερμαν σαν άλλος Οδυσσέας γυρίζει σπίτι του.<br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-style:italic;">Νοέμβριος 2009, φαντάρος<span style="font-weight:bold;"></span></span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtB2TFLjJI/AAAAAAAAASk/i7kQQQW3Vtk/s1600/BKS.0241891.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 267px; height: 400px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtB2TFLjJI/AAAAAAAAASk/i7kQQQW3Vtk/s400/BKS.0241891.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407488178679155858" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtBvNBR3sI/AAAAAAAAASc/yOtE-QiUOVo/s1600/larson2_425x.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SwtBvNBR3sI/AAAAAAAAASc/yOtE-QiUOVo/s400/larson2_425x.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407488056793095874" /></a><br /><br /><span style="font-weight:bold;"><br />Ο πολιτισμένος Στιγκ Λάρσον</span><br /><br />Πως είναι μια πολιτισμένη Σουηδία; Μάλλον όχι όπως όλοι φανταζόμαστε. Ο Λάρσον στα τρία βιβλία που πρόλαβε να γράψει (πέθανε πρόωρα) καταγγέλει. Καταπιάνεται με όλα τα sos θέματα των πανελληνίων εξετάσεων: ρατσισμός, σεξισμός, τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ, περιθωριακοί, πρόσφυγες, διαφθορά και άλλα πολλά.<br /><br /><span style="font-style:italic;">Όταν ο Στιγκ έπλασε τη Λίσμπετ<br /></span><br />Τέτοια ηρωίδα δεν έχει ξαναδιαβαστεί στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ψυχωσική σύμφωνα με τους ειδικούς, ευφυέστατη σύμφωνα με τους συνεργάτες της, αστέρι στους υπολογιστές, επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο φωνάζουν οι ειδικοί, άτομο με βαθειά ηθική λένε οι φίλοι. Ο Λάρσον δείχνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν και τελικά καταπιέζουν το διαφορετικό.<br /><br /><span style="font-style:italic;">Αστυνομικό μυθιστόρημα</span><br /><br />Περιμένοντας το τρίτο βιβλίο στα Ελληνικά ελπίζω σε κάτι αντάξιο των άλλων δύο. Στο δεύτερο ο Λάρσον εκφράζεται πιο άνετα, χειρίζεται τη γλώσσα πιο δεξιοτεχνικά αν και το δεύτερο στερεί σε πλοκή και πρωτοτυπία σε σχέση με το πρώτο. Εγκλήματα πάσης φύσεως- οικονομικά, πολιτικά, σεξουαλικά- φτιάχνουν το μύθο, ένα ατέλειωτο κυνήγι την πλοκή, μια ερωτική ιστορία τις λεπτομέρειες και το αναμενόμενο happy end την τρόπον τινά κάθαρση.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Καραγάτσης και Λάρσον πεθάναν πρόωρα, 52 και 50 αντίστοιχα, ο δε Marques, ο νομπελίστας παππούς με τις ιστορίες, είναι 81. Μακάρι να φτάσει στην ηλικία και των δυο μαζί!<br /><br />Καλή χρονιά!Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-13393746987068215932009-11-22T23:08:00.010+01:002009-11-23T03:26:31.823+01:00Βόρειο τρίγωνο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/Swnt1pbpisI/AAAAAAAAASM/D-9crIumWIQ/s1600/triangle+with+northern+cross.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/Swnt1pbpisI/AAAAAAAAASM/D-9crIumWIQ/s400/triangle+with+northern+cross.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407114333545663170" /></a><br /><br /><br /><br />Κάτω μου βράχια τόνοι, μεγατόνοι νερό γύρω μου, <span style="font-style:italic;">above us only sky.</span><br /><br />Κυάλια νυκτός και παντού, παντού όμως, αστέρια. <span style="font-style:italic;">Βέγας-Ντενέμπ-Αλτάιρ</span>. Αφέγγαρη η νύχτα απόψε, αεράκι.<br />..Τρεις..τέσσερις..πέντε..ξημερώνει. Πάλι κυάλια, ένα αόρατο άστρο σαν περιστέρι άγιο, γεμάτο χρυσόσκονη, πάλλεται. <span style="font-style:italic;">Για κείνο τ'άστρο το τρελό που ακολουθούμε</span>. Κι εσύ κοιμάσαι, κάπου, για μένα τα βράδια κοιμάσαι.<br /><br />Γενέθλια.<br /><span style="font-style:italic;">Πετιέμαι απάνω μια στιγμή να ελέγξω στην ταράτσα<br />μην πιάσαν τον Αλντεμπαράν μην κλέψανε τα άστρα.</span><br />Μεγαλώνουμε ή μικραίνουμε; Ανωτερότητα, αλληλοσεβασμός, πολιτισμός, όλα εδώ, καίτοι προσπαθώ, είναι δύσκολα, λυγίζουν μπροστά στην περίσσεια δύναμη, στην έλλειψη παιδείας. Στιγκ Λάρσον, γιατί πέθανες;<br /><br /><span style="font-style:italic;"><br />Ανάμεσα στο Βέγα,<br />τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ<br />υπάρχει μία θέση του ουρανού<br />όπου θα πάω σαν γίνω<br />σκόνη αστρική,<br />για κει σας κλείνω ραντεβού.</span>Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-90542540925109986152009-10-31T15:05:00.004+01:002009-10-31T15:22:00.928+01:00Μεγάλη ανάγκη για επικοινωνίαInternet cafe. Καφέ με το λάπτοπ της ιδιοκτήτριας δηλαδή. Στα γρήγορα μια μεταφορά εικόνας (δεν αναφέρουμε που είμαι, μας παρακολουθούν, χαχα). Στο λιμάνι, βρέχει δυνατά, τα σπίτια χτισμένα γυρώ απ' το λιμάνι σε ημικύκλιο (από ψηλά φέρνει σε καρδιά), όλα σε ενάμησι μέτρο απ' τη θάλασσα. Πολύ νερό, παντού.<br /><br />Κατέβηκα προσδοκώντας να βρω εφημερίδα να πιω τον ελληνικό μου, εις μάτην, εφημερίδες το απόγευμα και αν έρθει το αεροπλάνο (με τον καιρό που κάνει, δεν προλέπεται). Άρα, μέσα με τηλεόραση, όλα συμβαίνουν έξω.<br /><br /><span style="font-style:italic;">Σάββατο, τι θα έκανα έξω?</span><br /><br />Κι εδώ, εγώ, ένας βουνίσιος, να βλέπω χειμώνα σε νησί. Εμπειρίες.<br /><br />Πληρώνουμε. Χαιρετώ σας. Τα λέμε σύντομα.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-16933295065306333392009-10-18T15:06:00.000+02:002009-10-18T15:08:58.019+02:00Mobile posting. (test)Let's blog again.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-62285293978866626732009-06-29T22:55:00.012+02:002009-07-09T01:15:04.240+02:00The last oneBueno, Αmigas y Amigos<br /><br />Ωραίο το ταξιδάκι, σε κάποια στάση πρέπει να κατέβουμε όμως, κατεβαίνεις στην επόμενη, με ρωτάει κυρία στο μετρό. Το σκέφτομαι λίγο και λέω, δε γαμιέται, θα κατέβω. Να λοιπόν εδώ, σε λίγο εκεί -είπαμε- στο ταξίδι το Καβαφικό, άραγε αν ο Οδυσσέας έμενε με την Καλυψώ, <span style="font-style:italic;">μ' αρέσει εδώ έχει κι ωραίες γκόμενες</span> τι θα γινόταν; Ουχί όμως, αυτός συνέχισε, <span style="font-style:italic;">να φιλήσω τη γη των προγόνων.<br /></span><br />Τι να πεις φίλε?<br /><br />Όταν ήρθα εδώ ξεκίνησα το blog για να επικοινωνώ τα εδώ στους εκεί με όλους σας. Τώρα που φεύγω, δεν ξέρω τι θα γίνουν οι απορ(ρο)ιες. Ο ΟΤΕ, και φέτος, αρνείται να μας φέρει πιο κοντά.<br /><br />Σίγουρο είναι όμως ότι αύριο, μεθαύριο, μετά από χρόνια θα τις διαβάζω και θα θυμάμαι το χρονικό στην Ισπανία -ναι, όπως ο Καζαντζάκης, στα ταξίδια μου θα το συμπεριλάβω- τι με απασχολούσε, πως σκεφτόμουν κλπ. Απ' τα posts και τα σχόλια σας θα μείνει η Ισπανία ζωντανή στη μνήμη.<br /><br />Το βρήκα στο blog του φίλου Avarikos,<br /><br /><br />"Να ‘σαι νέος, είκοσι πέντε χρονών, γερός, να μην αγαπάς κανένα πρόσωπο ορισμένο, άντρα ή γυναίκα, που να σου στενεύει την καρδιά και να μην σε αφήνει ν’ αγαπήσεις με την ίδια αφιλοκέρδεια και σφοδρότητα τα πάντα, και να οδοιποράς πεζός, ολομόναχος, μ’ ένα δισάκι στον ώμο, από τη μίαν άκρα ως την άλλη, στην Ιταλία, και να ‘ναι άνοιξη και να μπαίνει το καλοκαίρι και να ‘ρχονται, φορτωμένοι φρούτα και βροχές, ο χινόπωρος κι ο χειμώνας – θαρρώ θα ‘ταν αναίδεια να θέλει ο άνθρωπος μεγαλύτερη ευτυχία."<br /><br />Από την "Αναφορά στο Γκρέκο" του Νίκου Καζαντζάκη<br /><br /><br />Κι όμως, φίλοι μου, η σωτηρία της ψυχής είναι σαν ταξιδάκι με κρυμμένο τραύμα. (Πες τα Λίνα)<br /><br />Η ζωή είναι δρόμος, καλή αντάμωση στα σταυροδρόμια!<br /><br />Hasta siempre amigas y amigos!<br /><br />Ζ.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-28881185037123112942009-06-24T22:52:00.002+02:002009-06-24T23:19:30.735+02:00Εκλογών συνέχεια...Και η συζήτηση συνεχίζεται, κάποιοι φίλοι ήθελαν να πουν κι άλλα, κάποιοι δεν μπόρεσαν να πουν γιατί ξέχασαν το gmail τους, το password κλπ. Ας το συζητήσουμε λοιπόν.<br /><br />Πως τα βλέπω εγώ:<br /><br />Θέση 1. Είμαι εναντίον της αποχής διότι με την αποχή δεν αλλάζει τίποτα, ενώ αν πας κάτι μπορεί να γίνει. Σ' αυτές τις εκλογές νίκησε το Λαος (δεν ξέρω που τονίζεται, ειλικρινά), και αυτό, κατά τη γνώμη μου, έγινε λόγω της αποχής. Αν δεν ψηφίζεις, τα ποσοστά δεν πέφτουν, οπότε δεν μαυρίζεις κανέναν.<br /><br />Θέση 2. Ψήφισα δράση γιατί είναι ένα κόμμα με το οποίο συμφωνούμε σε πολλά και, κυρίως, εμπιστεύομαι τους ανθρώπους του, θέλουν να δουν αυτή τη χώρα περίπου όπως κι εγώ. Αν δεν είχε δημιουργηθεί η δράση το Μάρτιο και αν ψήφιζα (εδώ έπρεπε να κάνω αίτηση και λόγω της δράσης πήγα, αν ήμουν Ελλάδα θα ψήφιζα έτσι κι αλλιώς) θα ψήφιζα Οικολόγους Πράσινους.<br /><br />Θέση 3. Το τελευταίο διάστημα έπεσε πολλή λάσπη σε δυο κόμματα, ΣΥ.ΡΙΖ.Α και Οικολόγοι Πράσινοι. Οι πρώτοι χάσαν πολύ απ' τα Δεκεμβριανά- τι να περιμένει κανείς, ο κόσμος είναι όπου φυσάει ο άνεμος, κάτι κατάλαβε τότε, άλλα τους είπε η ΤV, άλλα οι εφημερίδες, τους μπέρδεψαν, άλλοι είδαν λαϊκή εξέγερση, άλλοι είδαν μόνο γυαλιά και βιτρίνες, ένα το αποτέλεσμα, κανείς δεν θυμάται τίποτα πια- επειδή δεν καταδίκασαν τα γεγονότα. Με την άνοδο των Οικολόγων Πράσινων στις δημοσκοπήσεις κάποιοι θυμώσαν τόσο πολύ, ψάξαν και βρήκαν τα κατάλληλα εργαλεία για τη δουλειά τους, όλοι κατηγόρησαν τον Τρεμόπουλο και όλο το κόμμα (το οποίο δεν έχει αρχηγό και η σειρά στο ψηφοδέλτιο ψηφίζεται απ' τα μέλη) για μια δήλωση του, η οικολογία ξεχάστηκε κι όλοι μιλούσαν για έναν δρόμο κι ένα όνομα, σημαντικά μπορεί, αλλά η έμφαση σ' αυτό μόνο καταρράκωσε το κόμμα και την τελευταία βδομάδα οι ψηφοφόροι φαίνεται να αλλάξαν γνώμη.<br /><br />Θέση 4 (και τελευταία). Που πάμε μ' αυτό το λαό, που επιμένει να ψηφίζει τα 2 μεγάλα κόμματα, που δεν διαβάζει, δεν ενημερώνεται, ξεχνάει, ζει μες τη διαφθορά χωρίς να καταλαβαίνει το κακό που κάνει γιατί δεν το θεωρεί πια κακό; Δεν υπάρχει ντροπή, λίγη τσίπα, έστω για το θεαθήναι;<br /><br />Let´s talk politics...Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-15111852377688384102009-06-14T19:17:00.016+02:002009-06-15T22:40:47.926+02:00The missing peaceMy dear M.,<br /><br />I remember the time you asked me what I wanted from my life and I honestly answered that I didn´t know. I think, though, I can see now a vague picture of the future I want.<br /><br />As I have no answers and, worse, still look for the questions, I cannot answer your big question. What about you my friend? I guess you know the answers, I can feel somehow that you know everything.<br /><br />I'm not quite sure whether you'd like to reveal them to me. I know you used to hate and love me equally but now I'm sure you want me to be happy and strive for it, as a gift without return, though be sure that I will always stand by you no matter what.<br /><br />Whoever you might be inside, either my biggest fan or my biggest enemy, you kind of freed me. When I find that out it'll probably be too late, for both of us. For our friendship and the great time we had together. Before, I used to be someone else, someone without any conscience of the world, someone without any insights or answers or big questions about life. Now, however, I´ve changed, you gave me knowledge and a reborn feeling, you lent me some of your limited time. Today I need to thank you for all these I owe you. You're my best friend, you're always with me when I don't want to be alone and you're always away when I want to be alone. How wise are you? How unreal are you? Sometimes I think you're nothing but thin air, you come disguised as a beautiful woman, others as a life changing book or masterpiece music. I love you so much, you came to stay, like a childhood friend, like the first painful love, like the true thuth and the real happiness I'm feeling right now.<br /><br />Even if I never come to see you again.<br /><br />Love, <br /><br /><br />Z.<br /><br /><br />Ps. "The missing peace" was the title of an Art exhibition here in Madrid.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-6093492591116600412009-06-11T14:14:00.004+02:002009-06-11T15:18:20.768+02:00Γιατί ψήφισα δράσηΠροσοχή, τα παρακάτω δεν τα γράφω για να πείσω να ψηφίσετε δράση, γράφω γιατί δεν προσπάθησα καν να πείσω κάποιον.<br /><br /><br />Αφιερωμένο στους φίλους μου<br /><br /><br />Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να πω στους φίλους μου για τη δράση αλλά ένιωθα ανίκανος να εξηγήσω (πόσο μάλλον να πείσω) τι είναι η δράση. Η αδυναμία μου αυτή εν μέρει οφείλεται στην από πριν σιγουριά μου ότι δεν θα θέλουν ν' ακούσουν και το χειρότερο θα τ' ακούσω κι από πάνω. Και δεν έχω άδικο, υπάρχουν φίλοι που μόλις πάω να τους αναφέρω κάτι ας πούμε που είπε ή έγραψε ο κύριος Ν. Δήμου κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά. "Mας έπρηξες μ' αυτόν τον Δήμου, έλεος." "Τον ξέρεις;" "Ναι, ένας δημοσιογράφος είναι που δεν τον ξέρει κανένας." (Τόσα ξέρεις τόσα λες).<br /><br />Το να συζητήσω πολιτικά με τους φίλους μου είναι επιστημονική φαντασία, παπαγαλάκια της TV οι περισσότεροι (κι εγώ μαζί, των blogs) που να βγάλουμε άκρη. Υπάρχει τρομακτική αδιαφορία και φυσικά αμάθεια και πολλή ημιμάθεια (κι εγώ μαζί). "Ο Μάνος που έχει φτιάξει τόσα κόμματα." "Μα, δεύτερο κόμμα είναι." "Α, ναι; Νόμιζα περισσότερα." Και το κόμμα δεν είναι του Μάνου, 3 άνθρωποι το φτιάξαν, και ούτε εμένα μ' άρεσε που μπήκε ο Μάνος επικεφαλής του ψηφοδελτίου αφού οι Έλληνες δεν τον έχουν σε εκτίμηση (έχουν σε πολύ καλύτερους). Στην Ελλάδα όλα είναι παρεξηγημένα, η λέξη φιλελέυθερος, ο Μάνος, ο οποίος είναι ένας που τη μια πάει στη ΝΔ, μετά κάνει τους Φιλελεύθερους, τους διαλύει, πάει στο Πασόκ και τώρα πάλι κόμμα. Έτσι λένε όλοι, έτσι θα' ναι. Τι να ανταπαντήσω μετά εγώ στο ατράνταχτο αυτό επιχείρημα; Αλήθεια πόσοι άκουσαν ποτέ το Μάνο σε μια συνέντευξη να μιλάει γι' αυτά και να εξηγεί (για τις λεγόμενες κατηγορίες). Ελάχιστοι. Καμία αλλαγή ιδεολογίας. Ήταν και είναι φιλελεύθερος. Να μην μπω σε λεπτομέρειες (σας βλέπω ήδη να βαρεθήκατε) για το πως συνεργάστηκε με το Πασόκ ή για τα έργα που 'χει κάνει στην Ελλάδα, που κανένας, πλην Σημίτη στα εγκαίνια της Αττικής Οδού, δεν του αναγνωρίσε.<br /><br />Πως λοιπόν να εξηγήσω σε κάποιον γιατί υποστηρίζω τη δράση αν η συζήτηση είναι απ' την αρχή καμμένη; Δεν είμαι και κανένας δεινός ρήτορας. Οπότε όσο κι αν θέλω να βοηθήσω, δεν μπορώ παρά μόνο με την ψήφο μου.<br /><br />Υποστηρίζω τη δράση γιατί εμπιστεύομαι τους ανθρώπους της, βλέπουν μια Ελλάδα να καταστρέφεται και τρέχουν να τη σώσουν. Είναι οι πιο πολλοί άνθρωποι επιτυχημένοι και αυτοδημιούργητοι (κι όχι παιδιά κι ανήψια...), ανάγκη από λεφτά δεν έχουν για να τα πάρουν απ' τους πολίτες. Πολλοί έχουν διαφορετική ιδεολογία αλλά συμφωνούν στα βασικά, πιστεύουν στην ελευθερία του ατόμου μες στην κοινωνία και σε μια κοινωνία που θα σέβεται το άτομο (θεωρητικό αλλά πόσο ισχύει σήμερα;). Με την <a href="http://www.drassi.gr/index.php?id=97&page_title=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7">διακήρυξη</a> της δράσης συμφωνώ, αν έχετε λίγο χρόνο ρίξτε μια ματιά.<br /><br />Κι ένα σχόλιο για την αποχή των εκλογών. Γιατί ήμουν εναντίον (πριν 2 χρόνια ήμουν υπέρ, οι απόψεις να αλλάζουν όμως). Διότι πολύ απλά αν όλοι αυτοί που απείχαν θέλοντας να δώσουν ένα μήνυμα στην κυβέρνηση είχαν πάει να ψηφίσουν "μικρά" ή "πολύ μικρά" κόμματα, το μήνυμα θα ήταν ισχυρότερο (δείτε τώρα πως το ερμήνευσαν) και πιθανότατα ο κ. Πλέυρης δεν θα ήταν σήμερα ευρωβουλευτής.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-12340019227692935472009-06-08T22:32:00.004+02:002009-06-08T22:42:55.466+02:00ΣύμφωνοιΠρίν γράψω τα δικά μου συμπεράσματα, αναδημοσιεύω εδώ απ' το blog του <a href="http://roides.wordpress.com/">Ροΐδη εμμονές</a>το κείμενο <a href="http://roides.wordpress.com/2009/06/08/8june09/#comments">Μωρίας εγκώμιον</a><br /><br /><br /><br />Μωρίας εγκώμιον<br /><br />08/06/2009 από Po<br /><br />(Siemens, το στήριγμα της ελληνικής οικογένειας)<br /><br />Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος<br /><br />Κύριε Ροΐδη,<br />Παραφράζω τον Μπρεχτ: Στον τοίχο είναι με κιμωλία γραμμένο «Θέλουμε να πεθάνουμε στοιβαγμένοι σε ράντσα νοσοκομειακών διαδρόμων. Αυτός που το ‘γραψε δανείζεται τώρα λεφτά για να πληρώσει το φακελάκι για να εγχειριστεί».<br /><br />Ο λαός εμίλησε και όποιος προσθέσει τα ποσοστά των κομμάτων της Siemens και των δορυφόρων τους θα αντιληφθεί πολλά. Θα έλεγα «Αυτή είναι η Ελλάδα» αλλά αφ’ενός δεν διαθέτω το θράσος του παλιού πρωθυπουργού που το είπε και αφ’ ετέρου δεν πάσχω από τόση μυωπία που να μην βλέπω τον Μπερλουσκόνι, τον Σαρκοζί, τον Μπους και τον Πούτιν να βγάζουν τη γλώσσα τους, θυμίζοντάς μου πως αυτά συμβαίνουν και εις Παρισίους.<br /><br />Ο μέσος άνθρωπος για να δικαιολογήσει την ψήφο του που οφείλεται είτε στη βλακεία του, είτε στο ότι αναγνωρίζει στο πρόσωπο του κ. Τσουκάτου τον εαυτό του, είτε στο ότι ο κ. Ψωμιάδης του έχει τάξει διορισμό, είτε στο ότι του αρέσει να λέει ψέματα ακόμη και στον εαυτό του, έχει έτοιμη τη δικαιολογία: «Όλοι ίδιοι είναι». Με τη συνείδηση αναπαυμένη θα σταυρώσει τον κ. Παυλίδη, θα χειροκροτήσει τον κ. Ρουσόπουλο, θα ζητωκραυγάσει στην κεντρική κανιβαλική συγκέντρωση κροτίδων και καπνογόνων του ΓΑΠ, και θα δηλώσει αγανακτισμένος στην τηλεόραση: Τους σιχάθηκα, θα πάω για μπάνιο, δεν ψηφίζω κανένα τους. Ενίοτε λέει αλήθεια και ιδιωτεύει σε κάποια παραλία αλλά προσωρινά μόνο και μόνο για να εκβιάσει τον κομματικό κομισάριο για κάποιο παραπανίσιο ρουσφετάκι στις επόμενες εκλογές που για εθνικούς λόγους γίνονται πάντα συντομότερα. Ο κ. Τράγκας, ο κ. Αυτιάς, ο κ. Παπαδάκης, θα κολακεύσουν από τα τηλεπαράθυρα τον επαναστάτη με τα βατραχοπέδιλα, τον θρασύ νεαρό βλάκα που γύρισε την πλάτη σε ένα δικαίωμα που κατάκτησαν με αίμα άλλοι για χάρη του και στις βουλευτικές εκλογές θα επιστρέψει για να τις μετατρέψει σε μάχη στήθος με στήθος με το ΠΑΣΟΚ, ώστε να αποκτήσει ξανά ο δικομματισμός ένα θηριώδες ποσοστό του 80%.<br /><br />Θα επανακάμψει λοιπόν στην κάλπη η άμυαλη κοπελίτσα που πήγε παραλία, για να επιβραβεύσει τη βαρβαρότητα με την αφελή σκέψη που έχουν οι πολλοί πως αυτή δεν αφορά και αυτούς. Είναι το «Γιατί σε μένα Θεέ μου;» του αρχιεπισκόπου τους, που δείχνει τον εγωκεντρικό και ανόητο τρόπο σκέψης τους. Θα ψηφίσει λοιπόν ο άνθρωπός μας για μια Ελλάδα πρώτη στους εξοπλισμούς, την περιβαλλοντική μόλυνση και τη διαφθορά και τελευταία στην παιδεία και στην υγεία. Δυο κόμματα είναι οι πραγματικοί νικητές των εκλογών. Το Λαός και οι Οικολόγοι, που πήραν ποσοστά πάνω και από τις προηγούμενες βουλευτικές και από τις ευρωεκλογές. Για τις ψήφους του Λάος κάθε σχόλιο είναι περιττό. Η ψήφος στους Οικολόγους διαθέτει το περιβαλλοντικό άλλοθι αλλά στην πλειοψηφία της είναι ψήφος απολίτικη και προσωρινή, που επιβραβεύει την απουσία, την ιδεολογική χαλαρότητα και την ασάφεια. Οι άνθρωποι που ψήφισαν ΛΑΟΣ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αυτοτιμωρούνται, τιμωρούν και τα παιδιά τους που σνομπάρουν τις ευρωεκλογές κάνοντας ή νομίζοντας πως κάνουν ντόλτσε βίτα. Τους περιμένει στη στροφή η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, το μεσαιωνικό ωράριο, η απόλυση, η εργασιακή κόλαση, ο δανεισμός, το μολυσμένο περιβάλλον, η απάνθρωπη πόλη, η έρημη επαρχία, το ράντσο στο νοσοκομείο, τα θλιβερά γηρατειά με κάποια δυστυχισμένη κακοπληρωμένη μετανάστρια στο προσκεφάλι τους, οι καβγάδες με τα κακομαθημένα αρπακτικά παιδιά που γαλουχημένα σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία ζητούν τα πάντα από τους γονείς και τίποτα από τον εαυτό τους.<br /><br />Το μπλογκ του κ.Ροϊδη έχει μια εμμονή κατά της Εκκλησίας. Όχι άδικα. Χωρίς να παραγνωρίζω τους πάρα πολλούς ακόμη παράγοντες οικονομικούς, ταξικούς, κοινωνικούς που έχουν διαμορφώσει τη σχιζοειδή νεοελληνική πραγματικότητα, επιμένω πως μέγιστο μέρος της ευθύνης για τη διαμόρφωση της γλοιώδους προσωπικότητας του μέσου Νεοέλληνα, το έχει η Εκκλησία. Οι ουμανιστές της Αναγέννησης, οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, οι μαρξιστές Επαναστάτες είχαν αντιληφθεί τι κίνδυνο εκπροσωπεί η Εκκλησία και την έβαλαν στο στόχαστρό τους. Όπιο που αποκοιμίζει τη σκέψη, ναρκωτικό που ξεγελάει τον ανθρώπινο πόνο, δηλητήριο μισαλλοδοξίας και φανατισμού, παραισθησιογόνο που θολώνει το νου του μέσου ανθρωπάκου τόσο που να πιστεύει πως ο ίδιος θεός που αφήνει να πεθαίνουν παιδιά από την πείνα θα βοηθήσει τον κανακάρη του στις εισαγωγικές εξετάσεις.<br /><br />Η ελληνική Αριστερά, αρνείται να δει αυτήν την πραγματικότητα σε όλη της την έκταση. Παραπαίει, σκιαμαχεί, υποχωρεί και παραμελεί το καθήκον της αλλαγής των συνειδήσεων στην ίδια τη ρίζα του κακού. Στην υποκρισία που η Εκκλησία διδάσκει στα παιδιά από την κούνια τους. Από την ίδια τη στιγμή που τα παιδάκια διδάσκονται το παραμυθάκι του Αδάμ και της Εύας, καταλαβαίνουν πως οι μεγάλοι λένε ψέματα, οι μεγάλοι τους κοροϊδεύουν, πως οι μεγάλοι υποκρίνονται. Μαθαίνουν πως πέρα από την ορθολογική επιστημονική σκέψη, υπάρχει και ο μεταφυσικός παραλογισμός, ο κόσμος των ιερέων και των μάγων, όπου όλα τα ψέματα επιτρέπονται. Όταν ο θεός είναι τόσο βάρβαρος που καίει αμαρτωλούς στην Κόλαση, όταν ο ίδιος που έδωσε τη σεξουαλική επιθυμία την θεωρεί αμαρτία, όταν είναι τόσο εγωιστής που θέλει να τον λιβανίζουνε, όταν γκρεμίζει το σπίτι του φτωχού και θάβει στα ερείπια το νεογέννητο μωρό του, τότε κάθε κακότητα, κάθε μικρότητα και κάθε ατιμία επιτρέπονται. Οι βάσεις για να ενσωματωθεί το παιδί στη θλιβερή νεοελληνική πραγματικότητα και να επιβραβεύσει τον ξυλοδαρμό του μετανάστη, τον ασύλληπτο βιτριολιστή της Κούνεβα, τη νόμιμη μίζα του κ. Τρεπεκλή, την απόδραση του κ. Χριστοφοράκου, τη ζαρντιέρα και μυριάδες άλλα, έχουν μπει.<br /><br />Υ.Γ.<br />O κ. Αυτιάς μας πληροφορεί πως ο Κώστας ο Καραμανλής κάλεσε όλους τους υπουργούς του αύριο στην Αθήνα και η κα Μιλένα Αποστολάκη μας βεβαιώνει πως ο ΓΑΠ ανασκουμπώνεται και από αύριο δουλειά. Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-5572454562833186992009-06-01T12:30:00.019+02:002009-06-01T22:46:28.824+02:00Τις πταίει;<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/G6koD5wna84&hl=es&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/G6koD5wna84&hl=es&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344">
<br />Αχ Ευρώπη</a>
<br />
<br />Κλίκαρε στο play "Arriba, muchachos..."
<br />
<br />
<br />Θέλω να γράψω κάτι για τις εκλογές. Οκ, ευρωεκλογές είναι, για πολλούς ανευ σημασίας άλλα τα κόμματα θα βγάλουν τα συμπεράσματα τους απ' το αποτέλεσμα.
<br />
<br />θέλω να γράψω κάτι να δείξω πως ο λαός, η κοινή γνώμη, ο μέσος Έλληνας, η κοινωνία κλπ κλπ δεν με εκφράζουν, ότι χαίρομαι πολύ που δεν ανήκω στην πλειονότητα αλλά στις μειονότητες, αν η πλειονότητα αυτή των Ελλήνων συνεχίζει να ψηφίζει και να δίνει την εξουσία σε ανθρώπους ανίκανους, σε κλέφτες, σε Καραμανλήδες, σε Παπαντρέους και σε Μητσοτάκηδες.
<br />
<br />(Όταν λέω εδώ στη Μαδρίτη για την ονοματοκρατία στη χώρα μας, γελάνε, οι μαθητές μου, μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι θυμούνται τα 2 αυτά ονόματα και με κοιτάνε με ύφος που πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω αν είναι ειρωνικό, υποτιμητικό, ή απλώς αδιάφορο.)
<br />
<br />Καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο Έλληνας δεν εκτιμάει, δεν έχει μάθει να εκτιμάει, δεν μαθαίνει απ' τα λάθη του, είναι και λίγο σαδομαζοχιστής (κομματικοποιημένα, ανέβαινει το κόμμα σου και πηδάς τους από κάτω, μετά σε πηδάνε αυτοί...), έλλειψη παιδείας, σοβαρότητας κλπ κλπ...Ξεχνάει και πολύ εύκολα, ποιος θυμάται την Αμαλία, τις φωτιές, τα σκάνδαλα ένα-ένα με λεφτά να φαν κι οι κότες, ακόμα και τα γεγονότα του Δεκέμβρη, την Κούνεβα, ποιος θυμάται και γιατί να θυμάται, η ΤV να' ναι καλά...
<br />
<br />Πως γίνεται ρε γαμώτο να' μαστε τόσο άχρηστοι; Να περιμένουμε να βγει το κόμμα μας να μας βάλει σε μια θέση που δεν αξίζουμε γιατί αν την αξίζαμε θα την απαιτούσαμε αλλιώς, και οι απέναντι του άλλου κόμματος ας μείνουν στην απέξω και δεν μας νοιάζει, υποκρισία και προδοσία, όχι ψήφος για το κοινό καλό, μόνο για το δικό μας, για να βολευτούμε, έτσι μάθαμε, προδίδοντας κάθε αξία ανθρωπισμού, που ν' αλλάζουμε τώρα.
<br />
<br />Θα μου πεις μπορεί κάποιοι να πιστεύουν όντως ότι ο Γιώργος θα φέρει την αλλαγή, τι να πω, μακάρι.
<br />
<br />Διάβαζα χθές στη συνέντευξη του κυρίου Χωμενίδη στα Νέα, είπε ότι ο Λαζόπουλος είναι πληγή για τη δημόσια ζωή. <a href="http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=84&artid=4519314">Πληγή; Εμ, βέβαια. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος, ενώ ξεκίνησε σαν καλός κωμικός, ξαφνικά θεώρησε ότι είναι η συνείδηση των Ελλήνων. Όταν τον βλέπω στην τηλεόραση, μου θυμίζει κάτι Αμερικανούς ιεροκήρυκες οι οποίοι ουρλιάζουνε κι από κάτω το πλήθος γουστάρει. Και το χειρότερο είναι πως πια δεν είναι κωμικός. O stand up comedian δεν κολακεύει, αλλά βρίζει το κοινό του. O Λένι ο βρομόστομος δεν έβριζε την εξουσία κολακεύοντας τον απλό άνθρωπο. Του έλεγε «εσύ είσαι o διεφθαρμένος και μαλάκας που ανέχεσαι. Εσύ που κάθεσαι στην πολυθρονίτσα και περιμένεις από μένα να βρίσω τον Νίξον είσαι σαν τον Νίξον». O Λαζόπουλος κολακεύει τον κόσμο και ιδίως τους νέους. Τους αποδίδει το αλάθητο, λες και δεν συμβαίνει αυτό που έλεγε ο Χατζιδάκις, ότι ανάμεσα στους νέους βρίσκονται και οι αυριανοί χαφιέδες και οι αυριανοί χασάπηδες και απατεώνες. Εν πάση περιπτώσει, η εξουσία του Λαζόπουλου δείχνει αυτό που έλεγα προηγουμένως. Την έλλειψη ενός καλού αφηγητή.</a>
<br />
<br />Και κατάλαβα πόσο δίκιο έχει, το να βρίζεις τους πολιτικούς και να κολακεύεις τον λαό που τους ψηφίζει δεν ωφελεί κανέναν.
<br />
<br />Παραπάνω μιλάει για τον Νίξον, αλλά είναι ο ελληνικός λαός που ψηφίζει αυτές τις άχρηστες κυβερνήσεις μαλάκας και διεφθαρμένος; Εγώ έχω σχηματίσει μια ιδέα, εσείς;
<br />
<br />Και εντελώς τυχαία πέφτω πριν λίγο πάνω στο <a href="http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/05/2009_1288639">άρθρο του κυρίου Γιανναρά</a> στην Καθημερινή της Κυριακής. Ο επίλογος του άρθρου με κάλυψε και δεν έχω κάτι συμπληρώσω, αυτά που αναφέρει για την αριστερά σεβαστά αλλά δεν συμφωνώ νέος γαρ με αίμα που βράζει. Ακόμη, δεν με πειράζουν τα ελληνικά του Παπανδρέου, αλλά το ότι δεν τον βλέπω ικανό να τολμήσει να αψηφήσει το πολιτικό κόστος και να τα γαμήσει όλα.
<br />
<br />Αξίζει να το διαβάσετε.
<br />
<br />
<br />Ψηφίζουμε μονάρχη, όχι κόμμα
<br />
<br />Tου Χρηστου Γιανναρα
<br />
<br />Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι πρωθυπουργοκεντρικό, που σημαίνει: μοναρχία όχι συνταγματική, αλλά απόλυτη. Το Σύνταγμα το αλλάζει ο πρωθυπουργός κατά την ανεξέλεγκτη βούλησή του, αρκεί να διαθέτει 180 έδρες στη Βουλή – το είδαμε στην πράξη το 1985. Αν δεν μπορεί να επέμβει και στο Σύνταγμα, αξιοποιεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεριόριστο της πρωθυπουργικής μοναρχίας.
<br />
<br />Δεν δεσμεύεται από κανέναν όρο εσωκομματικού δημοκρατικού ελέγχου. Χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να επιβάλει όποια σύνθεση της κυβέρνησης θέλει – έστω και με κραυγαλέα ανίκανους ή προκλητικά φαύλους υπουργούς. Σπάνια (και για λόγους εντυπώσεων) επιτρέπει στους βουλευτές του να ψηφίσουν «κατά συνείδησιν» – τους νόμους που τον εξυπηρετούν τους ψηφίζουν οι βουλευτές έστω και «παρά συνείδησιν», σαν ανέγνωμα πιόνια. Ελέγχει τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων του κόμματός του, γεγονός που τον καθιστά αδιαμφισβήτητο σατράπη με αυλή κολάκων και λακέδων. Μαγειρεύει και επιβάλλει εκλογικούς νόμους προσαρμοσμένους σε επικαιρικές διευκολύνσεις της επανεκλογής του, αποφασίζει, με ιδιοτελή και μόνο κριτήρια, πότε θα διενεργηθούν εκλογές. Διορίζει τις ηγεσίες της Δικαιοσύνης, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνομίας, όλων των Δημόσιων Οργανισμών, τους προέδρους και τους διευθύνοντες συμβούλους όλων των κρατικών εταιρειών. Ορίζει όλες τις υποψηφιότητες νομαρχών και δημάρχων του κόμματός του σε ολόκληρη τη χώρα και, βέβαια, τους ευρωβουλευτές του. Επιλέγει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον επιβάλλει με την κοπαδιασμένη κοινοβουλευτική του πλειοψηφία ή τον παζαρεύει, υπό την απειλή εκλογών, εξευτελίζοντας τον θεσμό.
<br />
<br />Με αυτά τα δεδομένα ο λαός δεν ψηφίζει κόμμα στις εκλογές, ψηφίζει απόλυτο μονάρχη. Σήμερα αυτή η επιλογή δεσμεύεται και από συγκεκριμένες δυναστείες: Οι υποψήφιοι έχουν διαδοχή εξ αίματος από οίκους και πατριές διαλαμψάντων μοναρχών στην προσχηματική και κατ’ επίφασιν «δημοκρατία» μας. Καμιά πολιτική προσωπικότητα, οποιωνδήποτε προσόντων, δεν μπορεί να αντιταχθεί στους κληρονομικώ δικαιώματι ηγέτες των δύο κομματικών σατραπειών που διεκδικούν την πρωθυπουργική μοναρχία.
<br />
<br />Η χώρα σήμερα έχει παγιδευτεί σε πολιτικό αδιέξοδο, γιατί οι πολίτες οφείλουν να επιλέξουν απόλυτο μονάρχη ανάμεσα σε δύο άκρως προβληματικούς δελφίνους. Η δέσμευση στη διλημματική επιλογή καθορίζει τους δείκτες υπανάπτυξης της ελλαδικής κοινωνίας: Σύμφωνα με τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις το 62% των ψηφοφόρων είναι έτοιμο να δώσει την ψήφο του και πάλι στις δύο κομματικές σατραπείες, στους άκρως προβληματικούς, αλλά κληρονομικώ δικαιώματι ηγέτες τους. Και από αυτή την πλειοψηφία των ψηφοφόρων το μέγιστο ποσοστό (60%) αιτιολογεί την πρόθεση της ψήφου του επικαλούμενο μόνο τον εθισμό – δηλώνει, δίχως αιδώ ή λύπην, ότι ψηφίζει πάντοτε σταθερά μία από τις δύο εκδοχές απόλυτης μοναρχίας χωρίς κριτική επανεκτίμηση της προτίμησής του («Κ» 23.5.2009).
<br />
<br />Εφιαλτική υπανάπτυξη, ανατριχιαστική απερισκεψία ή ασυνείδητη και ενστικτώδης, όμως «σοφή» ενόρμηση αυτοσυντήρησης; Η λευκή ψήφος δεν υπονομεύει, ευνοεί τον διπολισμό και τρίτη κομματική επιλογή για τον νοήμονα ψηφοφόρο δεν υπάρχει. Τα μικρά κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν πολιτική σοβαρότητα, είναι μετερίζια ουτοπικών φιλοδοξιών ή αρρωστημένης δημοσιολαγνείας πολιτευτών, φυγάδων από τα δυναστικά ποιμνιοστάσια. Δεν υπάρχει μικρό κόμμα που να κυοφορεί ρεαλιστικές προϋποθέσεις ανατροπής του θεσμικά κατεστημένου διπολισμού, των φεουδαρχών που εκ περιτροπής καταληστεύουν και ρημάζουν τη χώρα.
<br />
<br />Τα κόμματα καπηλείας της Αριστεράς γραδάρουν τον βυθό της πολιτικής και παιδευτικής μας υπανάπτυξης. Το ένα, το τάχα και «εκσυγχρονιστικό» έχει μεταλλάξει τα κοινωνιοκεντρικά οράματα της Αριστεράς σε συντεχνιακό καμουφλάζ αδίστακτου καριερισμού, ωμού ατομοκεντρισμού συμφερόντων – υιοθετεί τη βία και τον γκανγκστερικό εκβιασμό σαν όπλα δήθεν «κοινωνικής πάλης», ενώ πρακτορεύει απροκάλυπτα στην ελληνική κοινωνία τον νεοταξικό εθνομηδενισμό. Το άλλο, το «συντηρητικό» κόμμα, έχει επιλέξει τη φυγή στο παράλογο, στο εξωπραγματικό: ζει στο αστρικό νεφέλωμα νοσταλγίας του Σταλινισμού, συνθηματολογεί στοχεύοντας σε παραισθησιογόνα τεχνητής αναβίωσης του σοβιετικού «παραδείσου». Πρέπει να έχει κανείς σοβαρό πρόβλημα απώλειας της επαφής με την πραγματικότητα για να ψηφίσει ένα από τα κόμματα καπηλείας της Αριστεράς στην Ελλάδα σήμερα.
<br />
<br />Υποδηλώνει λοιπόν ενστικτώδη, αλλά «σοφή» ενόρμηση αυτοσυντήρησης το 62% των πολιτών που εμμένουν στον διπολισμό; Είπαμε ότι πρόκειται σαφέστατα για επιλογή μονάρχη, όχι επιλογή κόμματος ή πολιτικής ή κοινωνικού στόχου. Και το δίλημμα εντοπίζεται σε δύο δελφίνους με πολλά κοινά γνωρίσματα και κάποιες δευτερεύουσες διαφορές:
<br />
<br />Και οι δύο δεν χρειάστηκε να παλαίψουν ποτέ για τίποτα στη ζωή τους: Δεν κρίθηκαν στον επαγγελματικό - κοινωνικό στίβο προτού φιλοδοξήσουν να διαχειριστούν τα κοινά. Κάθε μέρα που ξημερώνει ξυπνούν ξέροντας ότι τους έτυχε ο πρώτος λαχνός του λαχείου. Η δυναμική της ανέλιξής τους βασίζεται στο οικογενειακό τους όνομα και μόνο.
<br />
<br />Επομένως είναι και εξαιρετικά δύσκολο να έχουν φίλους, σχεδόν αδύνατο να ακούσουν ειλικρινή, ρεαλιστική κριτική. Εζησαν και ζουν στη γυάλα του οικογενειακού τους ονόματος, δεν έχουν ζυμωθεί με την κοινωνία. Γι’ αυτό και δεν ξέρουν να εντοπίζουν ανθρώπινη ποιότητα. Βασίζονται σε συγκυριακά «φιλαράκια», σε ρηχόμυαλους συγγενείς.
<br />
<br />Στην πολιτική τους διαδρομή έχουν κοινό το στίγμα της αποτυχίας: Ο ένας χρημάτισε υπουργός παροιμιώδους ανεπάρκειας, ο άλλος πρωθυπουργός ανεπανάληπτης ατολμίας και ραστώνης. Ως κομματικοί αρχηγοί δεν έχουν δώσει το παραμικρό δείγμα δημιουργικής φαντασίας, σθένους για να τολμήσουν τομές, να πρωτοτυπήσουν, να διακινδυνεύσουν γόνιμες ανατροπές.
<br />
<br />Είναι και οι δύο εξίσου ενδοτικοί στο ψεύδος: Ο ένας αυτοχαρακτηρίζεται «σοσιαλιστής» (ύψιστε Θεέ!), ο άλλος, ο μνημειώδους ατολμίας, καυχάται συνεχώς για «μεταρρυθμίσεις»! Δεν επεξεργάστηκαν ούτε αποτόλμησαν ποτέ λύσεις των καίριων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, επαγγέλλονται συνεχώς «διαλόγους», συμβιβάζονται με ασήμαντες «βελτιώσεις», αναμηρυκάζουν καυχήσεις για το τίποτα. Η δημοκοπική τους ρητορική είναι αναξιοπρεπής ψευδολογία καλοχτενισμένη από μαστόρους της εξαπάτησης.
<br />
<br />Διαφέρουν στα δευτερεύοντα: Ο ένας δεν διαθέτει παιδικά βιώματα πατρίδας στη χώρα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει και τα ελληνικά δεν είναι μητρική του γλώσσα – η εκφραστική αδεξιότητα τον εκθέτει. Μιμείται ύφος και χειρονομίες του πατέρα του, τον αδικεί και το παρουσιαστικό του: φιγούρα επαρχιακού γυμνασιάρχη περασμένων εποχών. Ο άλλος έχει σίγουρο ρητορικό ταλέντο, αλλά δείχνει να μην έχει αισθήματα, να μην τον αγγίζει τίποτα, να είναι όλα ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Σαν να ασχολείται με την πολιτική όπως με το σκάκι, το μπριτζ ή το τάβλι. Από βαρεμάρα.
<br />
<br />Αν είναι αυτές οι συντεταγμένες του διπολισμού, η ελληνική κοινωνία τον συντηρεί όχι από ενστικτώδη «σοφία» αυτοπροστασίας. Μόνο από απαιδευσία και υπανάπτυξη.
<br />
<br />
<br />
<br />Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-30401895360252972962009-05-21T10:45:00.004+02:002009-05-21T21:53:30.830+02:00L.A.Σκέφτομαι να ξεκινήσω εκστρατεία να πείσω τον κόσμο να φύγει, δεν το αντέχεις πια, η κατάσταση δεν πάει άλλο, θυμάσαι πως ήταν παλιά και βάζεις τα κλάματα. <br /><br />Οκ, έχει και τα καλά της, έχεις τη δουλειά σου, τα πολλά ενδιαφέροντα σου, τη φήμη της..Αλλά, ρωτάω, αν φύγεις εσύ και φύγουν κι άλλοι, όπου κι αν πάτε, δεν θα γίνουν δουλειές, δεν θα' χεις πράγματα να κάνεις, δεν θα' ναι πιο ήσυχα, πιο ευχάριστα, λιγότερο αγχώδη, περισσότερο ανθρώπινα;<br /><br />Σκέψου το λίγο. Τι σε εμποδίζει να το πάρεις απόφαση; Ειδικά εσύ, που μεγάλωσες στην επαρχία, έτοιμος είσαι να γυρίσεις, αν όχι στο χωριό, που ίσως να μοιάζει υπερβολικά μικρό, έστω σε μια μικρή πόλη εκεί κοντά. Κι αν νομίζεις πως είσαι αρκετά πολιτισμένος πια για να πας στην επαρχία, η οποία -συμφωνώ μαζί σου- είναι ακόμα πολύ πίσω, μπορείς με τους άλλους που θα γυρίσουν να κάνετε κάτι γι' αυτό, θα ωφεληθούν όλοι.<br /><br />5.000.000 άνθρωποι ζουν σ' αυτή την πόλη, ο μισός πληθυσμός της χώρας. Είναι τρελλό, αν όχι νοσηρό.<br /><br />Αποκέντρωση Τώρα.<br />Leave Athens<br /><br />(Πριν πατήσω το publish post έτυχε να διαβάσω το σημερινό <a href="http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=45&time_id=583&cat_id=45">κείμενο</a> του κυρίου Ν. Δήμου στη Lifo, ρίξτε το μια ματιά, ένα επιχείρημα στα παραπάνω.)Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-81314548736511652852009-05-16T19:06:00.011+02:002009-05-16T21:03:20.823+02:00My dear madamΕδώ είμαστε, κυρία μου, που λέει κι ο Λάκης.<br /><br />Τι ήταν κι αυτό με τον <a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1013898&lngDtrID=245">αέρα της Ισπανίας</a>; Το μάθατε; Χασισώνονται όλοι τόσο πολύ που ο αέρας είναι γεμάτος ναρκωτικές ουσίες. Φίλη, μου λέει ότι το 90% απ' τα 20Ευρα έχουν κόκα πάνω, απ' το σνιφάρισμα, κυρία μου.<br /><br />Αμ το άλλο με τις <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_15/05/2009_314764">φοιτητικές εκλογές</a>, αυτή η ΔΑΠ με τα φοβερά συνθήματα..θα το θυμάστε το φοβερό..και α, και ου, και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ...Ποιοι φοιτητές πάνε και ψηφίζουν, κυρία μου; Απ' την Ισπανία μας ήρθαν, έετσι μες στη μαστούρα, και πήγαν ρίξαν την ψήφο για να περάσουνε και μήνυμα, τι είδους μήνυμα πέρασαν κυρία μου; Ότι τα καλύτερα πάρτυ και φέτος τα διόργανωσε η ΔΑΠ (αυτό από <a href="http://www.skai.gr/master_avod.php?id=120802&cid=43350&bc=43350&lsc=1">Ελληνοφρένεια</a>).<br /><br />Κυρία μου, δεν ξέρω αν είδες τον <a href="http://www.in.gr/Sports/article.asp?lngEntityID=1013497&lngDtrID=1108">τελικό κυπέλου Ισπανίας</a>, ούτε εγώ αλλά τον άκουσα, μεγάλη ομάδα η Ατλέτικ, μεγάλοι και οι Βάσκοι οπαδοί της, αλλά κυρία μου αυτός ο Guardiola, να δεις που αυτός ήταν σίγουρα ζαλισμένος απ'το ναρκωτικό to νέφος και δεν ήξερε τι έκανε. Πρώτη φορά, κυρία μου, λέει, είδαν κάτι τέτοιο οι άνθρωποι, να φωνάζει όλο το γήπεδο 'Guardiola cambia al Messi´ κι αυτός εκεί, το δικό του, και ώρα τώρα αυτό, να φωνάζουν όλοι κι αυτός τίποτα, όλοι βλέπαν πως είχε κουραστεί και έπρεπε να προστατευτεί, εκτός απ' τον προπονητή, εκεί να μην τον βγάζει αυτός. Κι αυτή η Barca, κυρία μου, τι έχει κάνει, 4 στη Sevilla, 6 στη Real, 4 στην Athletic, και πάει και για Treble, και μετά λέει για πιο πολύ ναρκωτική ουσία στη Μαδρίτη από ό,τι στη Βαρκελώνη, μα τι λένε κυρία μου;<br /><br />Και για να τελειώσω, κυρία μου, δεν ξέρω αν μαστουρώνουμε απ' αυτό το νέφος εδώ, όλη μέρα έδινα εξετάσεις κυρία μου, όλα τα κενά που έπρεπε να συμπληρώσω παγίδες και σε αρκετές έπεσα, κυρία μου, τόσες ώρες, τόση κούραση, απορώ, για να τα απαντήσεις όλα αυτά και με βάση 70% για να περάσεις αν δεν είσαι μηχανή, τουλάχιστον θα πρέπει να' σαι ντοπέ, εκεί καταλήγουμε κυρία μου, (οκ υπερβάλλω λίγο). Κι εγώ απ'το άγχος μου έστειλα γράμμα στον δήμαρχο χωρίς να γράψω "αγαπητέ κύριε", κατάλαβες κυρία μου;Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-27180913067384026512009-05-01T18:11:00.006+02:002009-05-01T19:22:38.678+02:00MayDay<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/K9LIvi7DELQ&hl=es&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/K9LIvi7DELQ&hl=es&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br /><br />Μπήκε και ο Μάιος. Καλώς τον!<br />Σε 2 μήνες φεύγω, σε 4 γυρνάω. 'Η να μη γυρίσω; Κι εκεί τι να κάνω, που θα μείνω, πως θα προσαρμοστώ;<br /><br />Άραγε άξιζε τον κόπο, μετά το ίσον τι πρόσημο να βάλω σ' αυτή την ιστορία; Τι έχασα, τι κέρδισα; Τι θα γινόταν αν δεν έφευγα; 2-3 χρόνια έξω. <span style="font-style:italic;">Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα.</span> Έξω θα πει να' ναι όλοι μαζί κάπου μέσα, σε καφετέρια, σε σπίτια, σε σύνορα κι εσύ έξω. Έξω θα πει αλλού. Εξωτερικό θα πει ένα σχήμα κυκλικό κι εσύ να κρέμεσαι με εφαπτόμενες γραμμές τηλεφώνου πότε από πάνω, πότε από κάτω.<br /><br />Φυσικά ζεις, μαθαίνεις και ωριμάζεις. Εμπειρίες και ιστορίες που θα μείνουν. Οι καινούριες αρχές δεν ξεκινάνε με μηδενισμένο το κοντέρ, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Άλλη ζωή, πιο ζωηρή, καλή δουλειά, καλή παρέα, όμορφη πόλη, τώρα καταπράσινη, με ανοιξιάτικες βροχές, με πάρκα, με ανθρώπους που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αγάπη, θα' χουν πάρει αγάπη κι αυτοί. Ένας παράδεισος για πολλούς η Ισπανία.<br /><br />Διλήμματα. Εδώ ή εκεί; Μα φυσικά εκεί. Κι εκεί που; Χωριό ή πόλη; Μα φυσικά πόλη. Ποια, αυτή ή την άλλη; Ποιος να ξέρει, <span style="font-style:italic;">κάνε εσύ αυτό που είναι να κάνεις και θα γίνει αυτό που είναι να γίνει</span>, είναι μια καλή συμβουλή στα διλήμματα.<br /><br />Μια φορά ζούμε και θέλουμε τα πάντα.<br /><br /><br /><span style="font-style:italic;">Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι.</span> Εκ του πλησίον, 1998, Οδυσσέας ΕλύτηςZ.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-78849926256155703672009-04-24T13:04:00.004+02:002009-04-24T13:21:54.659+02:00Νέο Κύμα<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/wojaHn5k5us&hl=es&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/wojaHn5k5us&hl=es&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br /><br /><br /><br /><br />Νιώθω σαν κάτι κοριτσάκια που 'χουνε σύρματα στα δόντια ή σπυράκια...<br /><br />Κι όλοι μου οι φίλοι απορούν 'τι κάνει ετούτος, ο μαλάκας;'...<br /><br />Μα μπαίνει η άνοιξη στην πόλη, κι απ' τ'ανοιχτό λεωφορείο μου φαίνεστε όλοι τόσο γλυκούτσικοι κι αχνοί...<br /><br />Θα' ταν τρελό να προσπαθώ, αυτόν τον άνεμο να εκφράσω με τα φαναράκια του μου αρκεί να γειτονέψω...Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-45062509391223887262009-03-12T22:17:00.001+01:002009-03-12T22:17:55.893+01:00Gone Rotten<font style="font-style: italic;">How's she?<br /></font>I think it's too late...<br /><font style="font-style: italic;">It can´t be too late since she's still breathing.</font><br />Yes, but the doctors said...<br /><font style="font-style: italic;">Oh, come on, what can they know?</font><br />Now they're having a meeting.<br /><font style="font-style: italic;">Who cares, they don't love her as much as we do, right?</font><br />Yes, that's right. <font>So, what shall we do?</font><br /><font style="font-style: italic;">I wish I knew.</font><br /><font>Do you believe her condition is beyond any repair?</font><br /><font style="font-style: italic;">Of course not, but the question is 'How did this happen?'</font><br />All of a sudden, within a night.<br /><font style="font-style: italic;">Don't be so naive. Such a condition cannot occur overnight. Something must've happened before that night.</font><br />Like what?<br /><font style="font-style: italic;">This is what we should find out and focus on from now on, so we'll be able to protect her</font><font style="font-style: italic;"> when she recovers </font><font style="font-style: italic;"> .</font><br />If she ever does.<br /><span style="font-style:italic;">She will, I know she will.</span><br />What shall we do now? We can't leave her here, I think the doctors, who, by the way, look very weird, don't care much.<br /><span style="font-style:italic;">We should help her, we're her only hope, maybe her last one.</span><br />Look, the docs are coming.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-75111255823834132512009-02-28T14:35:00.011+01:002009-03-03T22:08:35.490+01:00Σκέψεις Σκόρπιες<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SalCcZZs4HI/AAAAAAAAASE/2cB6r1xDkUc/s1600-h/dali.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 305px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SalCcZZs4HI/AAAAAAAAASE/2cB6r1xDkUc/s400/dali.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5307846691455295602" border="0" /></a><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: georgia;">Salvador Dali. Dali’s dream of a virgin.</span></span><br /><br /><br /><span style="font-style:italic;">Slumdog Millionaire.</span> Όλη η αλήθεια του κόσμου σε 2 ώρες και 8 Oscar. <br /><br /><span style="font-style: italic;">Μια διαφορά</span>. Του νοικοκύρη, με την παλιότερη έννοια και τη σημερινή.<br /><span style="font-style: italic;"><br />Μια αμφιβολία</span>. Δεν ξέρεις αν το χελιδόνι που γύρισε και φέτος είναι το περσινό.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Μια ελπίδα</span>. 2 σταγόνες νερό ενώνονται για να εξατμιστούν μαζί.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ροή</span>. Οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια. Οι σωφέρ της ζωής μας.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Αδικία</span>. Το ψάξε-ψάξε δεν θα το βρείς.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Μνήμη</span>. Μυστικά, μυρωδιές, μελωδίες.<br /><br /><br />Ό,τι κι αν γίνει, στο τέλος καταλήγουμε εκεί που αρχίσαμε. Σχήμα κλειστό. Αρχή και τελός, ένα και το αυτό.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-70185545779420397592009-02-13T11:49:00.006+01:002009-02-13T12:57:00.543+01:00Ανακαλώ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SZVQf9MoW_I/AAAAAAAAAR8/E_d5x6T_Jy4/s1600-h/CD50.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 290px; height: 285px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SZVQf9MoW_I/AAAAAAAAAR8/E_d5x6T_Jy4/s400/CD50.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302232646232333298" /></a><br /><br /><br />Μα πως το ξέχασα;<br />Κάποτε, 19 του Σεπτέμβρη του '83 (έγω τότε σχεδόν έτοιμος να βγω απ' την κοιλιά της μάνας μου) ο Διονύσης δίνει μια συναυλία στο Ολυμπιακό στάδιο. Πιο πριν (την Πρωταπριλιά) στο Palais de Sports στη Θεσσαλονίκη. Έχουμε την τύχη (χάρη στο περιοδικό Δίφωνο, 1995) να τις ακούμε σε μετάδοση του δευτέρου προγράμματος όπου μιλάνε πολλοί για τον Διονύση. Υπάρχει και online (όχι ολόκληρο) <a href="http://www.difono.gr/content/view/212/59/">εδώ</a>.<br /><br />Αυτό το CD όποτε το ακούω έρχεται στο μυαλό μου μια φωτογραφία του πατέρα μου που 'ναι με μαλλί αφάνα και παντελόνι καμπάνα. Τους φαντάζομαι, λοιπόν, όλους έτσι να γεμίζουν το στάδιο. Ένα κοινό μιας εργατικής τάξης που μόλις βρήκε έναν ήλιο για αρχηγό να φέρει την αλλαγή που ονειρεύεται. Άλλη εποχή, άλλες σκέψεις, πιο αγνές προθέσεις, πιο πλούσια αισθήματα, όλα πολύ πιο ανθρώπινα και απλά.<br /><br />'Σήκω ψυχή μου πάρε ρεύμα....δώσε ρεύμα.'Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-14506606357912524672009-02-12T12:51:00.004+01:002009-02-12T13:00:18.611+01:00Once in a blue moon<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SZQNtcYvLRI/AAAAAAAAAR0/s100d5Re6M4/s1600-h/xainhdesmodeplagalfront.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 323px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SZQNtcYvLRI/AAAAAAAAAR0/s100d5Re6M4/s400/xainhdesmodeplagalfront.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5301877735687138578" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SZQNlryGIoI/AAAAAAAAARs/Z8bymNhANRY/s1600-h/xainhdesmodeplagalback.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 358px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_JWWFBkSDYfY/SZQNlryGIoI/AAAAAAAAARs/Z8bymNhANRY/s400/xainhdesmodeplagalback.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5301877602381079170" /></a><br /><br /><br />Όσο κι αν ψάξετε, δε νομίζω να μπορέσετε να μου βρείτε CD Live που να μ' αρέσει περισσότερο απ' <a href="http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=845347&-V=archivearticles&-p">αυτό</a>.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-30047859295568593322009-02-03T13:11:00.007+01:002009-02-03T13:30:43.758+01:00Crete<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Ufk6ANyUASo&hl=es&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Ufk6ANyUASo&hl=es&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>
<br />Tigris Psarantonis</a>
<br />
<br /><a href="http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=27553580,13441452,35452076,49764908,57648044,63310124,47913484">Επικαιρότητα</a>Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-89219431169640852322009-01-21T22:22:00.007+01:002009-01-21T23:12:43.466+01:008 χρόνια...Διαβάζω στο <span style="font-style: italic;">Ηλίθιοι Λευκοί</span> του Μάικλ Μουρ <blockquote>Στις 20 Ιανουαρίου του 2001, ο Τζόρτζ Γ. Μπους βρέθηκε μαζί με τη χούντα του στα σκαλιά του Καπιτωλίου, στάθηκε μπροστά στο δικαστή Ρένκουιστ και έδωσε τον όρκο που δίνουν οι Πρόεδροι στην τελετή ανάληψης των καθηκόντων τους. Ήταν μια κρύα και βροχερή μέρα στην Ουάσινγκτον. Μαύρα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο και η διαδρομή της παρέλασης, κατειλημμένη συνήθως από δεκάδες χιλιάδες πολίτες μέχρι και τον Λευκό Οίκο, ήταν αλλόκοτα άδεια.<br />Είκοσι χιλιάδες διαδηλωτές αποδοκίμασαν τον Μπους σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής κρατώντας πλακάτ που κατηγορούσαν τον Μπους ότι έκλεψε την εκλογή. Αυτοί οι μουσκεμένοι απ' τη βροχή διαδηλωτές ήταν η συνείδηση του έθνους. Η λιμουζίνα του Μπους δεν μπορούσε να τους αποφύγει. Αντί για επευφημούντα πλήθη υποστηρικών, τον υπόδεχτηκαν καλοί άνθρωποι που είχαν κινητοποιηθεί για να θυμίσουν στον παράνομο αυτόν κυβερνήτη ότι δεν είχε κερδίσει τις εκλογές- κι ότι ο λαός δεν θα το ξεχνούσε ποτέ. </blockquote><span style="font-size:78%;">Εκδόσεις ΑΙΩΡΑ, μτφρ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, Νικόλας Νίτσας, σ. 41</span><br /><br />Χθες ήταν μια άλλη μέρα, κάτι σαν <span style="font-style:italic;">αποκατάσταση της αλήθειας</span>, κάτι σαν <span style="font-style:italic;">ρόδα είναι θα γυρίσει</span>, κάτι σαν <span style="font-style:italic;">όλα πληρώνονται μια μέρα</span>, κάτι σαν <span style="font-style:italic;">ο λαός δεν ξεχνά</span>, ήταν η Χαρά, ήταν η Ελπίδα.<br /><br />Θυμάμαι τη βραδιά της νίκης του Ομπάμα, στην αρχή του λόγου του είπε πως αυτό που συνέβη ήταν η απάντηση σε όποιον ακόμα αμφιβάλλει για το αν υπάρχει δημοκρατία σ' αυτή τη χώρα. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, απ' την Αριζόνα ο Μακκέην έδινε συγχαρητήρια στον νέο πρόεδρο και από κάτω ο κόσμoς γιουχάιζε. Στο Σικάγο ο Ομπάμα έδινε συγχαρητήρια στον Μακκέην και την Πέιλιν λέγοντας μάλιστα πως ανυπομονεί να δουλέψει μαζί τους και ο κόσμος χειροκροτούσε. Και μ' άρεσε και το πολύ ωραίο που είπε <span style="font-style:italic;">I will listen to you, especially when we disagree</span>.<br /><br />Ωραίο αυτό που γράψαν στο τέλος της προχθεσινής Ελληνοφρένειας: <span style="font-style:italic;">Η εκλογή του Ομπάμα έγινε με όρους star system. Ενώ του Κωστάκη ή του Γιωργάκη γίνονται με πολιτικά κριτήρια. <br />Αλλά έτσι είναι...Τα αμερικανάκια είναι χαζά. Δεν μοιάζουν με τα τρεταπέρατα ελληνάκια...</span><br /><br />Κύριε Δήμου, κι εγώ <a href="http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=327">έτσι</a> νιώθω.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8951037521928457742.post-81940249959926015102009-01-19T23:24:00.017+01:002009-01-20T21:02:03.235+01:00OdysseyI left my home, <br /> my country.<br />I' m in a really <br />far and nice <br />place.<br />The Island of<br /> the Serins.<br />Though, I know<br /> I will leave<br />-again- soon.<br />'Cause something<br />-inside me-<br /> keeps<br />telling me<br /><span style="font-style:italic;">you have to go</span> <a href="http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=467283"><span style="font-style:italic;">back</span></a>.Z.http://www.blogger.com/profile/13723740846827085447noreply@blogger.com2