Wednesday 21 January 2009

8 χρόνια...

Διαβάζω στο Ηλίθιοι Λευκοί του Μάικλ Μουρ
Στις 20 Ιανουαρίου του 2001, ο Τζόρτζ Γ. Μπους βρέθηκε μαζί με τη χούντα του στα σκαλιά του Καπιτωλίου, στάθηκε μπροστά στο δικαστή Ρένκουιστ και έδωσε τον όρκο που δίνουν οι Πρόεδροι στην τελετή ανάληψης των καθηκόντων τους. Ήταν μια κρύα και βροχερή μέρα στην Ουάσινγκτον. Μαύρα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο και η διαδρομή της παρέλασης, κατειλημμένη συνήθως από δεκάδες χιλιάδες πολίτες μέχρι και τον Λευκό Οίκο, ήταν αλλόκοτα άδεια.
Είκοσι χιλιάδες διαδηλωτές αποδοκίμασαν τον Μπους σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής κρατώντας πλακάτ που κατηγορούσαν τον Μπους ότι έκλεψε την εκλογή. Αυτοί οι μουσκεμένοι απ' τη βροχή διαδηλωτές ήταν η συνείδηση του έθνους. Η λιμουζίνα του Μπους δεν μπορούσε να τους αποφύγει. Αντί για επευφημούντα πλήθη υποστηρικών, τον υπόδεχτηκαν καλοί άνθρωποι που είχαν κινητοποιηθεί για να θυμίσουν στον παράνομο αυτόν κυβερνήτη ότι δεν είχε κερδίσει τις εκλογές- κι ότι ο λαός δεν θα το ξεχνούσε ποτέ.
Εκδόσεις ΑΙΩΡΑ, μτφρ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, Νικόλας Νίτσας, σ. 41

Χθες ήταν μια άλλη μέρα, κάτι σαν αποκατάσταση της αλήθειας, κάτι σαν ρόδα είναι θα γυρίσει, κάτι σαν όλα πληρώνονται μια μέρα, κάτι σαν ο λαός δεν ξεχνά, ήταν η Χαρά, ήταν η Ελπίδα.

Θυμάμαι τη βραδιά της νίκης του Ομπάμα, στην αρχή του λόγου του είπε πως αυτό που συνέβη ήταν η απάντηση σε όποιον ακόμα αμφιβάλλει για το αν υπάρχει δημοκρατία σ' αυτή τη χώρα. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, απ' την Αριζόνα ο Μακκέην έδινε συγχαρητήρια στον νέο πρόεδρο και από κάτω ο κόσμoς γιουχάιζε. Στο Σικάγο ο Ομπάμα έδινε συγχαρητήρια στον Μακκέην και την Πέιλιν λέγοντας μάλιστα πως ανυπομονεί να δουλέψει μαζί τους και ο κόσμος χειροκροτούσε. Και μ' άρεσε και το πολύ ωραίο που είπε I will listen to you, especially when we disagree.

Ωραίο αυτό που γράψαν στο τέλος της προχθεσινής Ελληνοφρένειας: Η εκλογή του Ομπάμα έγινε με όρους star system. Ενώ του Κωστάκη ή του Γιωργάκη γίνονται με πολιτικά κριτήρια.
Αλλά έτσι είναι...Τα αμερικανάκια είναι χαζά. Δεν μοιάζουν με τα τρεταπέρατα ελληνάκια...


Κύριε Δήμου, κι εγώ έτσι νιώθω.

2 comments:

sapia.vrexamena.tsimento.skouria said...

είμαστε τόσο θνητοί...

sapia.vrexamena.tsimento.skouria said...

κάτω στις ακτές της Ιβηρικής πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι,
τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι και τ'ωραίο γλυκό της κυριακής