Thursday 21 May 2009

L.A.

Σκέφτομαι να ξεκινήσω εκστρατεία να πείσω τον κόσμο να φύγει, δεν το αντέχεις πια, η κατάσταση δεν πάει άλλο, θυμάσαι πως ήταν παλιά και βάζεις τα κλάματα.

Οκ, έχει και τα καλά της, έχεις τη δουλειά σου, τα πολλά ενδιαφέροντα σου, τη φήμη της..Αλλά, ρωτάω, αν φύγεις εσύ και φύγουν κι άλλοι, όπου κι αν πάτε, δεν θα γίνουν δουλειές, δεν θα' χεις πράγματα να κάνεις, δεν θα' ναι πιο ήσυχα, πιο ευχάριστα, λιγότερο αγχώδη, περισσότερο ανθρώπινα;

Σκέψου το λίγο. Τι σε εμποδίζει να το πάρεις απόφαση; Ειδικά εσύ, που μεγάλωσες στην επαρχία, έτοιμος είσαι να γυρίσεις, αν όχι στο χωριό, που ίσως να μοιάζει υπερβολικά μικρό, έστω σε μια μικρή πόλη εκεί κοντά. Κι αν νομίζεις πως είσαι αρκετά πολιτισμένος πια για να πας στην επαρχία, η οποία -συμφωνώ μαζί σου- είναι ακόμα πολύ πίσω, μπορείς με τους άλλους που θα γυρίσουν να κάνετε κάτι γι' αυτό, θα ωφεληθούν όλοι.

5.000.000 άνθρωποι ζουν σ' αυτή την πόλη, ο μισός πληθυσμός της χώρας. Είναι τρελλό, αν όχι νοσηρό.

Αποκέντρωση Τώρα.
Leave Athens

(Πριν πατήσω το publish post έτυχε να διαβάσω το σημερινό κείμενο του κυρίου Ν. Δήμου στη Lifo, ρίξτε το μια ματιά, ένα επιχείρημα στα παραπάνω.)

Saturday 16 May 2009

My dear madam

Εδώ είμαστε, κυρία μου, που λέει κι ο Λάκης.

Τι ήταν κι αυτό με τον αέρα της Ισπανίας; Το μάθατε; Χασισώνονται όλοι τόσο πολύ που ο αέρας είναι γεμάτος ναρκωτικές ουσίες. Φίλη, μου λέει ότι το 90% απ' τα 20Ευρα έχουν κόκα πάνω, απ' το σνιφάρισμα, κυρία μου.

Αμ το άλλο με τις φοιτητικές εκλογές, αυτή η ΔΑΠ με τα φοβερά συνθήματα..θα το θυμάστε το φοβερό..και α, και ου, και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ...Ποιοι φοιτητές πάνε και ψηφίζουν, κυρία μου; Απ' την Ισπανία μας ήρθαν, έετσι μες στη μαστούρα, και πήγαν ρίξαν την ψήφο για να περάσουνε και μήνυμα, τι είδους μήνυμα πέρασαν κυρία μου; Ότι τα καλύτερα πάρτυ και φέτος τα διόργανωσε η ΔΑΠ (αυτό από Ελληνοφρένεια).

Κυρία μου, δεν ξέρω αν είδες τον τελικό κυπέλου Ισπανίας, ούτε εγώ αλλά τον άκουσα, μεγάλη ομάδα η Ατλέτικ, μεγάλοι και οι Βάσκοι οπαδοί της, αλλά κυρία μου αυτός ο Guardiola, να δεις που αυτός ήταν σίγουρα ζαλισμένος απ'το ναρκωτικό to νέφος και δεν ήξερε τι έκανε. Πρώτη φορά, κυρία μου, λέει, είδαν κάτι τέτοιο οι άνθρωποι, να φωνάζει όλο το γήπεδο 'Guardiola cambia al Messi´ κι αυτός εκεί, το δικό του, και ώρα τώρα αυτό, να φωνάζουν όλοι κι αυτός τίποτα, όλοι βλέπαν πως είχε κουραστεί και έπρεπε να προστατευτεί, εκτός απ' τον προπονητή, εκεί να μην τον βγάζει αυτός. Κι αυτή η Barca, κυρία μου, τι έχει κάνει, 4 στη Sevilla, 6 στη Real, 4 στην Athletic, και πάει και για Treble, και μετά λέει για πιο πολύ ναρκωτική ουσία στη Μαδρίτη από ό,τι στη Βαρκελώνη, μα τι λένε κυρία μου;

Και για να τελειώσω, κυρία μου, δεν ξέρω αν μαστουρώνουμε απ' αυτό το νέφος εδώ, όλη μέρα έδινα εξετάσεις κυρία μου, όλα τα κενά που έπρεπε να συμπληρώσω παγίδες και σε αρκετές έπεσα, κυρία μου, τόσες ώρες, τόση κούραση, απορώ, για να τα απαντήσεις όλα αυτά και με βάση 70% για να περάσεις αν δεν είσαι μηχανή, τουλάχιστον θα πρέπει να' σαι ντοπέ, εκεί καταλήγουμε κυρία μου, (οκ υπερβάλλω λίγο). Κι εγώ απ'το άγχος μου έστειλα γράμμα στον δήμαρχο χωρίς να γράψω "αγαπητέ κύριε", κατάλαβες κυρία μου;

Friday 1 May 2009

MayDay




Μπήκε και ο Μάιος. Καλώς τον!
Σε 2 μήνες φεύγω, σε 4 γυρνάω. 'Η να μη γυρίσω; Κι εκεί τι να κάνω, που θα μείνω, πως θα προσαρμοστώ;

Άραγε άξιζε τον κόπο, μετά το ίσον τι πρόσημο να βάλω σ' αυτή την ιστορία; Τι έχασα, τι κέρδισα; Τι θα γινόταν αν δεν έφευγα; 2-3 χρόνια έξω. Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα. Έξω θα πει να' ναι όλοι μαζί κάπου μέσα, σε καφετέρια, σε σπίτια, σε σύνορα κι εσύ έξω. Έξω θα πει αλλού. Εξωτερικό θα πει ένα σχήμα κυκλικό κι εσύ να κρέμεσαι με εφαπτόμενες γραμμές τηλεφώνου πότε από πάνω, πότε από κάτω.

Φυσικά ζεις, μαθαίνεις και ωριμάζεις. Εμπειρίες και ιστορίες που θα μείνουν. Οι καινούριες αρχές δεν ξεκινάνε με μηδενισμένο το κοντέρ, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Άλλη ζωή, πιο ζωηρή, καλή δουλειά, καλή παρέα, όμορφη πόλη, τώρα καταπράσινη, με ανοιξιάτικες βροχές, με πάρκα, με ανθρώπους που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αγάπη, θα' χουν πάρει αγάπη κι αυτοί. Ένας παράδεισος για πολλούς η Ισπανία.

Διλήμματα. Εδώ ή εκεί; Μα φυσικά εκεί. Κι εκεί που; Χωριό ή πόλη; Μα φυσικά πόλη. Ποια, αυτή ή την άλλη; Ποιος να ξέρει, κάνε εσύ αυτό που είναι να κάνεις και θα γίνει αυτό που είναι να γίνει, είναι μια καλή συμβουλή στα διλήμματα.

Μια φορά ζούμε και θέλουμε τα πάντα.


Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι. Εκ του πλησίον, 1998, Οδυσσέας Ελύτης