Sunday 22 November 2009

Βόρειο τρίγωνο





Κάτω μου βράχια τόνοι, μεγατόνοι νερό γύρω μου, above us only sky.

Κυάλια νυκτός και παντού, παντού όμως, αστέρια. Βέγας-Ντενέμπ-Αλτάιρ. Αφέγγαρη η νύχτα απόψε, αεράκι.
..Τρεις..τέσσερις..πέντε..ξημερώνει. Πάλι κυάλια, ένα αόρατο άστρο σαν περιστέρι άγιο, γεμάτο χρυσόσκονη, πάλλεται. Για κείνο τ'άστρο το τρελό που ακολουθούμε. Κι εσύ κοιμάσαι, κάπου, για μένα τα βράδια κοιμάσαι.

Γενέθλια.
Πετιέμαι απάνω μια στιγμή να ελέγξω στην ταράτσα
μην πιάσαν τον Αλντεμπαράν μην κλέψανε τα άστρα.

Μεγαλώνουμε ή μικραίνουμε; Ανωτερότητα, αλληλοσεβασμός, πολιτισμός, όλα εδώ, καίτοι προσπαθώ, είναι δύσκολα, λυγίζουν μπροστά στην περίσσεια δύναμη, στην έλλειψη παιδείας. Στιγκ Λάρσον, γιατί πέθανες;


Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού.

3 comments:

Καπου σε ξέρω said...
This comment has been removed by the author.
Καπου σε ξέρω said...

Πολύ καλό το ποστ. Μεγαλώνουμε ή γερνούμε είναι αντίστοιχα το δίλημμα που εμένα βασανίζει αυτό τον καιρό. Εξάλλου πέρασαν 10 χρόνια από τότε που βίωνα αυτά που φαντάζομαι βιώνεις τώρα: μοναξιά, ίσως κάποια δάκρυα, μοναξιά, προσμονή, ανυπόμονη υπομονή, πάλι μοναξιά, οι μεγαλύτεροι μαλάκες του κόσμου όλως τυχαίως μπροστά σου, μοναξιά again, νέοι φίλοι, "αρρενοποίηση", ναι μοναξιά, βρωμιά, προσδιορισμός της χαράς,αυτοπροσδιορισμός, πισώπλατες μαχαιριές,ανέλπιστη στήριξη από άλλους, ατέλειωτη μοναξιά,ατέλειωτο γέλιο, αυθεντικό γέλιο.

Z. said...

Έχεις δίκιο φίλε, αλλιώς φαντάζομαι θα το βίωσες εσύ όταν πήγες στα 18 σου κι αλλίως εγώ στα 26. Πάντως αυτά που γράφεις είναι πολύ κοντά σ' αυτά που αισθάνομαι.

Ενδιαφέρον θα' ταν να συζητούσαμε εδώ το θέμα της σωστότερης ηλικίας του να πάει κάποιος φαντάρος, σε ένα μελλοντικό post ίσως. Νομίζω πως θα διαφωνούμε.