Ποιον στρατό, δεν ξέρω, εγώ διάβαζα. (αστειάκι παραπομπής σε Χριστόδουλο όταν ρωτήθηκε τι έκανε κατά τη δικτατορία). Όντως διάβασα πολύ, 22 βιβλία, μα πιο περήφανος είμαι που κατάφερα να κολλήσω και σε άλλους το μικρόβιο, είναι πολύ μεγάλο πράγμα να κάνεις ένα παιδί 20 χρονών να αφήσει για λίγο το PSP και να πιάσει ένα βιβλίο. Αυτά με το διάβασμα. Έκανα πολλούς φίλους, και 3-4 πολύ καλούς μάλιστα. Γενικά πέρασα καλά, καλή θέση, το νησί μακριά και μάλλον γι' αυτό πιo χαλαρά. Φυσικά υπήρχαν και οι παραλογισμοί (συνεχείς και από ένα σημείο και μετά 'αποδεκτοί'), η καθημερινή τρέλλα, η κούραση, το σκούπισμα (πρβλ. φώτο), οι τουαλέτες και πολλά πολλά άλλα που απ' την απόλυση και μετά φαίνονται τόσο μακρινά.
Γενικά, δεν ξέρω τι πρέπει να πω, τώρα που τέλειωσα με το στρατό, τώρα που θεωρητικά θα' πρεπε να 'μαι χαρούμενος-όχι πως δεν είμαι-, δεν ξέρω. Αν η ωριμότητα έρχεται μετά το μπέρδεμα, μάλλον είμαι σε καλό δρόμο, στον σωστό δεν ξέρω αν είμαι. Πόση υπομονή, για να 'ρθει η μέρα της ανταλλαγής των ταυτοτήτων, τώρα πια άνεργος, πλήν ενεργός πολίτης. Να ένα μεγάλο θέμα. Ο ενεργός πολίτης, ποιος είναι και πώς μπορεί κάποιος να γίνει. (Ξανά) δεν ξέρω.
Γύρισα στην Ελλάδα μετά από 3 χρόνια απουσίας, και φέτος την έβγαλα σ' ένα νησάκι ελληνικό, μα πολύ μακριά απ' την Ελλάδα, μακριά από ενημέρωση (καθότι μόνο MAD στην Tv, και μάλιστα MAD Greekz), στρατιωτική καθημερινότητα. Η κυβέρνηση άλλαξε, η χώρα πτώχευσε, 3 άνθρωποι κι ένα μωρό αγέννητο δολοφονήθηκαν. Κρίση. Ακούω καθημερινά τόσα, ο κόσμος είναι μπερδεμένος, χαμένος, κάποιοι συνεχίζουν να κοιτάν πως να σώσουν εαυτούς, άλλοι δείχνουν να ξυπνάν, άλλοι γίνονται δεξιότεροι, άλλοι ελπίζουν σε μια επανάσταση, κι εγώ όσο πιο πολλά ακούω τόσο περισσότερο μπερδεύομαι. Ο καθένας τον αγώνα του.
Στον μικρόκοσμο μου, κάτι πρέπει να κάνω. Νομίζω, τώρα πια, πρέπει να χτίσω. Οι βάσεις έχουν μπει, τα θεμέλια γερά (σε σεισμογενή, όμως, ζώνη η ψυχή μας), ώρα να χτίσω. Δουλειά, αυτοκίνητο, σπίτι, αργότερα, οικογένεια. Μια καθημερινότητα (δεν λέω ρουτίνα) που ψάχνω καιρό. Τα τελευταία χρόνια ήμουν με μια βαλίτσα στο χέρι, λεωφορεία, τρένα, αεροπλάνα, σπουδές, ταξίδια, όλα μακριά απ' το σπίτι που μεγάλωσα. Μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Επιστροφή τώρα, όχι δεν γύρισα στην Ιθάκη μου, παρά τα σχεδόν 10 χρόνια μακριά απ' το σπίτι μου, το ταξίδι είναι πάντα παρόν, μέχρι την τελευταία ανάσα. Αν και το χτίσιμο αυτό έχει τον φόβο μήπως σιγά σιγά πέσω στην παγίδα των τειχών ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Στρατός τέλος, συνεχίζουμε...
2 comments:
Εκατσα να δω τον τελικό της καλαθόσφαιρας. Δεν μπορούν όμως να παίξουν(!!!!) διότι πέφτουν μπουκάλια,πέτρες,φωτοβολίδες. Ο Ηρακλής κατεβαίνει με 5 χιλιάδες κόσμο στην Αθήνα διότι η πρωτοβάθμια επιτροπή της ΕΠΟ αποφάνθηκε ότι δεν πληροί τις προυποθέσεις για να λάβει την αδειοδότηση για τη συμμετοχή του στο επερχόμενο πρωτάθλημα.Αυτή η αδειοδότηση όμως αναμένεται να δοθεί από την δευτεροβάθμια επιτροπή διότι εκτός των άλλων δέχεται πίεση από τον Μπένυ Βενιζέλο, τον Μέγα Ψωμιάδη, τον Ιωαννίδη (όχι του 67, ο άλλος ο "ψανθός"). Ποιος ο λόγος ύπαρξης των προυποθέσεων; Ο Λοβέρδος από την άλλη λέει ότι προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους ευρωπαίους, να παρακάμψουμε το μνημόνιο, το ακούει ο Ολι Ρεν και του τραβάει το αυτί. Κλείνει το στόμα του. Εξάλλου όλα τα άλλα θα τα αναλάβουν, ο εθνικός εργολάβος Μπόμπολας, ο εθνικός τυπογράφος (Ψυχάρης - ΔΟΛ) και βεβαίως ο εθνικός προμηθευτής Κόκκαλης. Φυλακή. Ο Κωστάκης δεν μιλάει, ο Γιωργάκης δεν καταλαβαίνει, η Ντόρα πάει για κόμμα, ο Αλέξης απειλή τον Φώτη ( ο μόνος που μπορεί να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο μέσα στο ΣΥΝ και τον έφαγε). Φίλε μου η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε, χρεοκοπεί. Οταν χρεοκοπήσει θα το καταλάβεις. Απλά τώρα είχε την τελευταία ευκαιρία. Είχε, γιατί όπως κατάλαβες από τα πιο πάνω χάθηκε και αυτή. Καλός πολίτης. Κράτα τη βαλίτσα σου, ψάξε, βρες τη χώρα που σου αξίζει. Οσό μένεις ριζώνεις, φυτρώνεις, κάνεις καρπούς αλλά φως δεν βλέπεις, σαν μια πατάτα.
Φίλε Παπείσακτε, πόσο δίκιο έχεις!Έκατσα κι εγώ να δω αυτό το μπάσκετ,κλασική Ελλάδα..Κρίμα!..Να ξέρεις πως η βαλίτσα μου είναι πάντα έτοιμη,είπαμε ταξίδι η ζωή..Α, έρχεται και ποδοσφαιρικός μήνας,να ξεχαστεί λίγο η κρίση,να μας δει και λίγο το σπίτι,ο καναπές κι η Tv...Α,φτιάξε ένα blog,η μπλογκόσφαιρα σε χρειάζεται.
Post a Comment