Ο cool Αλέξης λέει..

Από ΤΑ ΝΕΑ στις 11/02/2008.

Ακόμη από ΤΑ ΝΕΑ την ίδια μέρα με τίτλο Στο τιμόνη η τάξη του '92.

‘Η φράση της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη ότι ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί «μια trendy επιλογή σε ένα emo κόμμα», αποτυπώνει ίσως ένα μέρος της πραγματικότητας- όσων κατηγορούν τον νέο πρόεδρο του ΣΥΝ ότι έχει γίνει το αγαπημένο παιδί των μίντια. Όμως όσοι τον ξέρουν, διαβεβαιώνουν ότι ο 33χρονος Αλέξης δεν ήρθε από το πουθενά.’


Και διαβάζω στη χθεσινή LIFO το άρθρο του κυρίου Δήμου και είμαι γεμάτος απορίες. Ευτυχώς εδώ δεν έχουμε κάποιο ευφυολόγημα σαν της Κανέλλη αλλά ένα γενικό σχόλιο για τη σημερινή αριστερά και το ρόλο που καλείται να παίξει. Το κείμενο http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=45&time_id=516&cat_id=45

Απορίες:
Ποιο είναι περισσότερο emo κόμμα, ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ;
Πόσο trendy είναι ο Αλέξης Τσίπρας;
Να ψηφίσω Τσίπρα στις επόμενες εκλογές γιατί θα’ ναι της μόδας;
Γιατί να μη χαρώ που βλέπω νέους ανθρώπους να εκλέγονται με μεγάλο ποσοστό (70%) από το κόμμα τους και σε κλίμα αρκετά πολιτισμένο και να μην το αντιπαραθέσω με τα όσα θλιβερά είχαν συμβεί πριν τις 11 Νοέμβρη για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ;

Γιατί ο κύριος Πάγκαλος (πόσω χρόνων είναι αυτός;) αμέσως μετά την εκλογή του Τσίπρα βάλθηκε εναντίον του (πηγή in.gr-10/02/2008) «Ο Συνασπισμός από εβγα της γειτονιάς έγινε σουπερ μάρκετ -πάλι της γειτονιάς-. Νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σούπερ μάρκετ και μπορούν να ψωνίζουν ό,τι θέλουν χωρίς να πληρώνουν» δήλωσε καυστικά ο Θ.Πάγκαλος την Κυριακή.
Ωστόσο, άμεση ήταν η απάντηση του νέου προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δήλωσε ότι «εγώ όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ δεν αισθάνομαι ότι κλέβω αλλά ότι με κλέβουν. Δεν ξέρω αν ο κ. Πάγκαλος ψωνίζει δίχως να πληρώνει.»

Γιατί να μη δω θετικά το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που δεν συγκαταλέγεται στη γενιά του Πολυτεχνείου (Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Λαλιώτης κλπ) δεν μπορεί να χει ιδέες και οράματα επειδή είναι μεταγενέστερος;
Γιατί μ’ έχουν κάνει να πιστεύω πως όποιος ασχολείται με την πολιτική είναι απατεώνας και ψεύτης (ή τουλάχιστον, σίγουρα, θα γίνει);
Γιατί σ’ αυτή τη χώρα να μην μπορούμε να πούμε ένα καλό λόγο ο ένας για τον άλλον;
Γιατί αμέσως να πρέπει να δίνονται λανθασμένες εντυπώσεις στους πολίτες;
Και, τέλος, αυτοί οι πολίτες πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους;

Εγώ απλώς θέλω να παραθέσω ένα ποίημα του Καβάφη το οποίο θα μπορούσε να ‘χε τίτλο ‘Οι ‘κρυφές’ σκέψεις ενός πολίτη’.

Ο τίτλος είναι: Ας φρόντιζαν

-

-

-

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.

Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια

όλα τα χρήματά μου τάφαγε:

αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

-

Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.

Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος(ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·

τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).

Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.

Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.

Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·

κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:

του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

-

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα

ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,

την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

-

Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω

να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.

Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—

τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;

αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

-

Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,

κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,

θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.

Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,

πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

-

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

-

Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη

για το αψήφιστο της εκλογής.

Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

-

Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.

Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.

Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί

να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.

Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.