Saturday 10 January 2009

18 μέρες διακοπές στην Ελλάδα



Μια τεράστια απογοήτευση. Tv-Internet 100-0. Μια πίκρα. Για όλα, για όλους. Η ζωή κυλούσε όπως πάντα, στις καφετέριες (μια κουταλιά καφέ και μια ζάχαρη στο χιλιάρικο), οι συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Πως περνάς, τι νέα, α πήρες καινούριο κινητό, για να δώ, ε μαλακία είναι, δεν είναι 3G. Αυτό το κόλλημα όλων στην Ελλάδα με το κινητό (και ανθρώπων μεγαλύτερων σε ηλικία) είναι απίστευτο. Να οι φωτογραφίες, να τα βιντεάκια. Να τα βγάλουμε να τα μετρήσουμε. Είναι απίστευτο.

Εκεί λοιπόν, κάπου ανάμεσα στον κόσμο του Kinder έκπληξη και της Fanta υπήρχαν και κάποιοι πιο ώριμοι, με ανοιχτά αυτιά, μάτια, στόμα (ξεχώριζαν από μακριά) κάπως προβληματισμένοι- άλλοι λίγο άλλοι πάρα πολύ- με όλα αυτά που γίνανε. Είπα, επιτέλους! Διότι δεν γίνεται να διαβάζω στα blogs όλα αυτά που διαβάζω, να ακούω στο ράδιο όλα αυτά που λένε, να διαβάζω σε ισπανικές εφημερίδες τα γεγονότα και τις ερμηνείες τους και να πάω στην Ελλάδα και άλλα να περιμένω και άλλα να βλέπω. Δεν περίμενα μεγάλες αλλαγές αλλά κάποιες, έστω μικρές. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Η ιδιά αποχαύνωση του καναπέ, ο ίδιος λήθαργος, η ίδια μαλακία 'έλα μωρέ τώρα, έτσι είμαστε οι Έλληνες, τώρα θ' αλλάξουμε;'. Λυπάμαι. Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό. Απογοητεύτηκα. Είπα αυτή η χώρα δεν θ' αλλάξει ποτέ, Κεμάλ. (χωρίς να βάλω το ερωτηματικό των συγκρατημένα αισιόδοξων). Μετά σκέφτηκα κάτι πιο αισιόδοξο 'αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη να αυτοκτονήσει, οι ίδιοι οι πολίτες της τη σκοτώνουν καθημερινά' άρα αν φτάσουμε στον πάτο,δεν μπορεί, κάτι καινούριο θα γεννηθεί.

Με βλέπανε γραφικό (δεν ήμουν) όταν την πρωτοχρονιά ευχόμουν να σταματήσει ο πόλεμος στην Παλαιστίνη. Στα σκυλάδικα όλοι να χορεύουν, να διασκεδάζουν. Άλλοι στην τηλεόραση, 'στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως'. Μια αηδία, όλο το ανθρώπινο γένος. Άλλοι να σκοτώνουν, άλλοι να ψάχνουν καταφύγιο και οι πολλοί να σιωπούν. Χάθηκε η ανθρωπιά, ο πολιτισμός. Θα φαγωθούμε μεταξύ μας μια μέρα. Καταστρέψαμε και τον πλανήτη, να δω που θα κρυφτούμε. Και ρε γαμώτο δεν θα την πάθουμε εμείς αλλά τα παιδιά μας. Τι κρίμα.

Όλοι ελπίζουν στον Γιωργάκη τώρα. Για μια θέση στο δημόσιο. Μια θέση που δεν αξίζουν (χωρίς αξιοκρατία, σε κανένα δεν αξίζει καμιά θέση). Μια καρέκλα να κάθονται. Μια λύση στο οικονομικό τους πρόβλημα. Πάμε όλοι στο δημόσιο. Να μας κάνουν το χατίρι. Να τους το κάνουμε κι εμείς με μια ψήφο, ας τη δώσουμε, σιγά τι θα χάσουμε. Και μετά τί; Μόνο τον εαυτούλη μας και τα χρήματα; Ο συνδυασμός σκοτώνει.


Είδα φοβερά συνθήματα στους τοίχους. 'Αμάξι; Γαμάω. Σχέσεις; Γάματα.' Και ένα παλιότερο 'Το φαί σου, την Tv σου και... Άι γαμήσου!'

Κάτι πολύ ωραίο που άκουσα τελευταία. Από το ντοκυμαντέρ Ο Καζαντζάκης που γνώρισα όπου άνθρωποι που γνώρισαν τον Καζαντζάκη μιλούν γι' αυτόν. Ο κύριος Γιάννης Μαγκλής, συγγραφέας, που γνώρισε τον Καζαντζάκη στην Αίγινα το 1937 είπε μεταξύ άλλων:

<<Και θυμάμαι πολύ καλά μια μέρα, όταν περνούσαμε από την Αίγινα στα καφενεία εκεί που 'ταν γεμάτα και μου λέγε: Όταν βλέπω αυτούς όλους τους Νεοέλληνες, τους τεμπέληδες -μου λέει- που δεν ξέρουν τι να κάνουν και κάθονται στο καφενείο και παίζουν τάβλι ή χαρτιά ή κουβεντιάζουν, μου' ρχετε να τους σιμώσω, να τους απλώσω τις φούχτες και να τους πω Άνθρωποι μου που δεν ξέρετε τι να τον κάνετε τον καιρό σας δώστε μου τον εμένα, να τελειώσω, να τελειώσω το έργο μου και να σώσω την ανθρωπιά μου.>>


Με υγεία η νέα χρονιά!

Απ' τον κύριο Νίκο Δήμου. Πρώτη φορά κολλάει τόσο. (Στη δική μου ζωή τουλάχιστον).

Είθε ο Νέος Χρόνος

Είθε
ο νέος χρόνος
να μας φέρει
λιγότερα

λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν,
λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται,
λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται,
λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο,
λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση,
λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη.

Κι αν τύχει και φέρει μαζί
λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση
λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση

Ίσως τότε μας χαρίσει
λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη
λιγότερη επιπολαιότητα
και λιγότερη αυθάδεια.

Ίσως τα λιγότερα
είναι περισσότερα…

3 comments:

the_unusual_suspect said...

Πιστεύω ότι ένα καλύτερο δίκτυο 3G θα λύσει όλα μας τα προβλήματα...

sapia.vrexamena.tsimento.skouria said...

και εγώ δάσκαλε?

Ηγεμόνη said...

Όπως είπες, και ο Καζαντζάκης ήθελε να τελειώσει το έργο του. Δεν ασχολούνταν - φανερά τουλάχιστον - με το τι συνέβαινε γύρω του, προφανώς η δικτατορία του Μεταξά δε θα του ήταν πρόβλημα, ούτε ο ισπανικός εμφύλιος, ούτε, ούτε...Τα ίδια συνέβαιναν πάντοτε, τα ίδια συμβαίνουν και τώρα. Μόνο κάποιες λίγες εξαιρέσεις είναι που κάνουν τη διαφορά.
Όσο για τους Έλληνες, νομίζω ότι έχουν πάλι τόσο κουραστεί από τις άθλιες κυβερνήσεις - που οι ίδιοι βγάζουν - που δεν ελπίζουν σε τίποτα πια.