Monday 1 February 2010

A bit of Romance and... Justice

Όταν την πρωτοείδε, δηλαδή δεν την είδε τυφλός γαρ, ένιωσε, απ' την αύρα της, πως αυτή ήταν. Εκείνη που 'χε στο μυαλό του για γυναίκα, απ' ό, τι είχε ακούσει, καθότι εκ γενετής τυφλός, κι ό, τι είχε κατάφερει να πλάσει στο μυαλό του, τυφλές εικόνες με γκρίζο φόντο, μα με μια πολύ καλή αίσθηση ακοής, αφής και μυρωδιάς, η φωνή της, το άγγιγμα στα χέρια της, εκείνο το δέρμα, τα πάντα υγρά της μάτια, όλα γλυκά και αρμονικά να δένουν με την εικόνα της γυναίκας των ονείρων του, όνειρα δεν έβλεπε, τουλάχιστον δεν τα θυμόταν.

Πρώτο ραντεβού, δεύτερο, τρίτο κι εκείνη εκεί, μαζί του. Σύντομα ήρθε κι ο γάμος, ήσανε πολύ ευτυχισμένοι. Ζήσανε τον έγγαμο βίο τόσο μαζί και τόσο δυνατά αγαπημένοι που σε βαθειά γηρατειά ο θάνατος τους βρήκε μαζί στο κρεβάτι, της έπιανε το χέρι τόσο σφιχτά και μόλις ένιωσε ότι πια είχε φύγει, της έκλεισε τα μάτια, έψαξε με τα χείλη του τα δικά της και με τη σειρά του ξεψύχησε.

Εκείνη, η πάντα άσχημη, από παιδί, με το που πάτησε το πόδι της στο σχολείο τα παιδιά γελούσαν πίσω απ' την πλάτη της, δεν την παίζανε, της φορτώσαν και παρατσούκλια, ασχημόπαπο λόγω της ιδιόμορφης κίνησης της όταν περπατούσε, και στραβοκάνα, και μάγισσα λόγω μεγάλης μύτης. Το σχολείο εφιάλτης, φίλοι πουθενά, στην εφηβεία μόνη κι έρημη- και παρά την αδιάλειπτη αγάπη των γονιών- σχεδόν έπεσε σε κατάθλιψη. "Είναι άδικο", σκεφτόταν "έχω τόσα να δώσω." Δεν ζητούσε εκδίκηση, να την αφήσουν σε ησυχία ήθελε και να πατήσει στα πόδια της. Ήξερε πως κάποτε θα' ταν ευτυχισμένη, το προαισθανόταν και δεν έχασε ποτέ το κουράγιο της.






Ποιος ξεγέλασε ποιον;
Ποιος κέρδισε, ποιος έχασε;
Τι θα γινόταν αν ήταν ο ένας ή κι οι δύο αλλιώς;


Ανούσια, βλακώδη ερωτήματα.


Τι σημασία έχει το παρασκήνιο ή τα υποθετικά σενάρια του μη πραγματικού;


No comments: