MayDay

Μπήκε και ο Μάιος. Καλώς τον!
Σε 2 μήνες φεύγω, σε 4 γυρνάω. 'Η να μη γυρίσω; Κι εκεί τι να κάνω, που θα μείνω, πως θα προσαρμοστώ;

Άραγε άξιζε τον κόπο, μετά το ίσον τι πρόσημο να βάλω σ' αυτή την ιστορία; Τι έχασα, τι κέρδισα; Τι θα γινόταν αν δεν έφευγα; 2-3 χρόνια έξω. Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα. Έξω θα πει να' ναι όλοι μαζί κάπου μέσα, σε καφετέρια, σε σπίτια, σε σύνορα κι εσύ έξω. Έξω θα πει αλλού. Εξωτερικό θα πει ένα σχήμα κυκλικό κι εσύ να κρέμεσαι με εφαπτόμενες γραμμές τηλεφώνου πότε από πάνω, πότε από κάτω.

Φυσικά ζεις, μαθαίνεις και ωριμάζεις. Εμπειρίες και ιστορίες που θα μείνουν. Οι καινούριες αρχές δεν ξεκινάνε με μηδενισμένο το κοντέρ, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Άλλη ζωή, πιο ζωηρή, καλή δουλειά, καλή παρέα, όμορφη πόλη, τώρα καταπράσινη, με ανοιξιάτικες βροχές, με πάρκα, με ανθρώπους που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αγάπη, θα' χουν πάρει αγάπη κι αυτοί. Ένας παράδεισος για πολλούς η Ισπανία.

Διλήμματα. Εδώ ή εκεί; Μα φυσικά εκεί. Κι εκεί που; Χωριό ή πόλη; Μα φυσικά πόλη. Ποια, αυτή ή την άλλη; Ποιος να ξέρει, κάνε εσύ αυτό που είναι να κάνεις και θα γίνει αυτό που είναι να γίνει, είναι μια καλή συμβουλή στα διλήμματα.

Μια φορά ζούμε και θέλουμε τα πάντα.


Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι. Εκ του πλησίον, 1998, Οδυσσέας Ελύτης