Γιατί ψήφισα δράση

Προσοχή, τα παρακάτω δεν τα γράφω για να πείσω να ψηφίσετε δράση, γράφω γιατί δεν προσπάθησα καν να πείσω κάποιον.


Αφιερωμένο στους φίλους μου


Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να πω στους φίλους μου για τη δράση αλλά ένιωθα ανίκανος να εξηγήσω (πόσο μάλλον να πείσω) τι είναι η δράση. Η αδυναμία μου αυτή εν μέρει οφείλεται στην από πριν σιγουριά μου ότι δεν θα θέλουν ν' ακούσουν και το χειρότερο θα τ' ακούσω κι από πάνω. Και δεν έχω άδικο, υπάρχουν φίλοι που μόλις πάω να τους αναφέρω κάτι ας πούμε που είπε ή έγραψε ο κύριος Ν. Δήμου κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά. "Mας έπρηξες μ' αυτόν τον Δήμου, έλεος." "Τον ξέρεις;" "Ναι, ένας δημοσιογράφος είναι που δεν τον ξέρει κανένας." (Τόσα ξέρεις τόσα λες).

Το να συζητήσω πολιτικά με τους φίλους μου είναι επιστημονική φαντασία, παπαγαλάκια της TV οι περισσότεροι (κι εγώ μαζί, των blogs) που να βγάλουμε άκρη. Υπάρχει τρομακτική αδιαφορία και φυσικά αμάθεια και πολλή ημιμάθεια (κι εγώ μαζί). "Ο Μάνος που έχει φτιάξει τόσα κόμματα." "Μα, δεύτερο κόμμα είναι." "Α, ναι; Νόμιζα περισσότερα." Και το κόμμα δεν είναι του Μάνου, 3 άνθρωποι το φτιάξαν, και ούτε εμένα μ' άρεσε που μπήκε ο Μάνος επικεφαλής του ψηφοδελτίου αφού οι Έλληνες δεν τον έχουν σε εκτίμηση (έχουν σε πολύ καλύτερους). Στην Ελλάδα όλα είναι παρεξηγημένα, η λέξη φιλελέυθερος, ο Μάνος, ο οποίος είναι ένας που τη μια πάει στη ΝΔ, μετά κάνει τους Φιλελεύθερους, τους διαλύει, πάει στο Πασόκ και τώρα πάλι κόμμα. Έτσι λένε όλοι, έτσι θα' ναι. Τι να ανταπαντήσω μετά εγώ στο ατράνταχτο αυτό επιχείρημα; Αλήθεια πόσοι άκουσαν ποτέ το Μάνο σε μια συνέντευξη να μιλάει γι' αυτά και να εξηγεί (για τις λεγόμενες κατηγορίες). Ελάχιστοι. Καμία αλλαγή ιδεολογίας. Ήταν και είναι φιλελεύθερος. Να μην μπω σε λεπτομέρειες (σας βλέπω ήδη να βαρεθήκατε) για το πως συνεργάστηκε με το Πασόκ ή για τα έργα που 'χει κάνει στην Ελλάδα, που κανένας, πλην Σημίτη στα εγκαίνια της Αττικής Οδού, δεν του αναγνωρίσε.

Πως λοιπόν να εξηγήσω σε κάποιον γιατί υποστηρίζω τη δράση αν η συζήτηση είναι απ' την αρχή καμμένη; Δεν είμαι και κανένας δεινός ρήτορας. Οπότε όσο κι αν θέλω να βοηθήσω, δεν μπορώ παρά μόνο με την ψήφο μου.

Υποστηρίζω τη δράση γιατί εμπιστεύομαι τους ανθρώπους της, βλέπουν μια Ελλάδα να καταστρέφεται και τρέχουν να τη σώσουν. Είναι οι πιο πολλοί άνθρωποι επιτυχημένοι και αυτοδημιούργητοι (κι όχι παιδιά κι ανήψια...), ανάγκη από λεφτά δεν έχουν για να τα πάρουν απ' τους πολίτες. Πολλοί έχουν διαφορετική ιδεολογία αλλά συμφωνούν στα βασικά, πιστεύουν στην ελευθερία του ατόμου μες στην κοινωνία και σε μια κοινωνία που θα σέβεται το άτομο (θεωρητικό αλλά πόσο ισχύει σήμερα;). Με την διακήρυξη της δράσης συμφωνώ, αν έχετε λίγο χρόνο ρίξτε μια ματιά.

Κι ένα σχόλιο για την αποχή των εκλογών. Γιατί ήμουν εναντίον (πριν 2 χρόνια ήμουν υπέρ, οι απόψεις να αλλάζουν όμως). Διότι πολύ απλά αν όλοι αυτοί που απείχαν θέλοντας να δώσουν ένα μήνυμα στην κυβέρνηση είχαν πάει να ψηφίσουν "μικρά" ή "πολύ μικρά" κόμματα, το μήνυμα θα ήταν ισχυρότερο (δείτε τώρα πως το ερμήνευσαν) και πιθανότατα ο κ. Πλέυρης δεν θα ήταν σήμερα ευρωβουλευτής.